Górski potok

[Ezio]

Tutaj bierze początek jedna z rzek. Krystaliczna woda płynie bardzo szybko, w wielu miejscach tworząc cudne wodospady.

[Alyss]

Udało jej sie tutaj dotrzeć. Dalej już nie mogła. Runeła na trawe obok potoku i zamarła przemieniając sie w człowieka. Pograżona w dziwacznej bezsilności patrzyła jak krew zaczynała barwic wodę na czerwono.

[Connor]

Przyszedł tutaj, tropem dziewczyny. Coś mu kazało ją odnaleźć... Miał dziwne wrażenie, że jest mu bliska...
Podszedł do czarnowłosej i delikatnie dotknął jej ramienia.
- Yhmm... Żyjesz? - palnął, nie wiedząc, co ma powiedzieć.

[Alyss]

-Nie. I rozmawiasz z duchem-warknęła podnosząc się i siadając.
Mogła mieć chwile słabości gdy była sama, ale nie teraz, nie przy kims obcym.

[Connor]

- Aha, miło mi, pani duchu, Connor jestem - mruknął ze skwaszoną miną i usiadł po turecku dwa kroki dalej.

[Alyss]

-Alyss-odparła cicho.
Szarpnęła resztki rękawa. Mruknęła cos pod nosem widzą długa poszarpaną ranę. Obwiązała ja tym co zostało z materiału wcześniej przemywając wodą.

[Connor]

Alyss? Dziwne... Matka kiedyś mówiła o jakiejś dziewczynce... Ona też miała na imię Alyss...
Nie odezwał się, pogrążony w rozmyślaniach. Próbował sobie przypomnieć coś więcej o tamtej dziewczynce... Hmm... Dziewczynce... Teraz to już by była prawie że dorosła kobieta...

[Alyss]

-Widziałes co tam sie stało? To wszystko moja wina. Jak zawsze.

[Connor]

- Nie możesz się o to obwiniać... Nikt nie ma wpływu na to co się stanie - powiedział, patrząc jej w oczy. Po dłuższej chwili, po namyśle, zapytał:
- Ten chłopak... On nazywa się Ezio? Tak?



__________________
Jak się skapną, że są rodzeństwem? xD

[Alyss]

-Tak. Przynajmniej tyle mi wiadomo.
I tak wiedziała, że to jej wina. Łowcy szli za nia jak cienie.

[Connor]

Widział, że jego wcześniejsze słowa nie odniosły większego skutku. Podszedł do niej i złapał ją za ramiona, tak, by jednak nie zrobić jej krzywdy.
- Zrozum! Nic od nas na tym debilnym świecie nie zależy! Jesteśmy tylko marionetkami w przedstawieniu reżyserowanym przez los i musimy się z tym pogodzić.

[Alyss]

-Zabiłam ojca, dziadka i omal nie usmierciłam brata i matki. Ona odeszła zabierając go ze sobą, bo przeciez juz nie miala córki, ale potwora. Zostałam sama!  Całkowicie. A teraz łowcy zabijają i to moja cholerna wina, o ida za mną. Od zawsze.-teraz niemal krzyczała.
Łzy lśniły w jej oczach, ale nie pozwoliła im popłynąć po policzkach. Pochyliła głowę.

[Connor]

Mignęły mu przed oczami sceny z wypadku... Tak, kiedy był mały zdażył się wypadek... Ta dziewczynka...
- N...niemożliwe... - wydukał tylko.

[Alyss]

-Możliwe.-mrukneła-Masz przed soba potwora. Matka miała wtedy rację. Przynosze tylko pecha.

[Connor]

// Załóżmy, że oni wszyscy mają to znamię xD
Puścił dziewczynę i podwinął swój rękaw, ukazując charakterystyczne znamię na prawym ramieniu. Jeśli będzie wiedziała o co chodzi...