Opuszczona fabryka

[Ezio]

Stara cukrownia. Jest w lekkiej ruinie. Nikt o nią nie dba, co stwarza idealne warunki dla spotkań zbuntowanej młodzieży i typów spod ciemnej gwiazdy.

[Ezio]

Otworzył powoli oczy. W głowie nadal jeszcze mu szumiało i czuł tępy ból. Szarpnął prawą ręką. Nic. To samo z drugą. Z dużym wysiłkiem podniósł głowę. Zobaczył, że znajduje się w dużym pomieszczeniu. Prawdopodobnie jakaś stara fabryka, czy inny budynek. Przez dwa okna z wybitymi szybami wpadało trochę światła.

[Ezio]

Poza Eziem nikogo w pomieszczeniu nie było. Nawet niczego.
Chłopak siedział pod ścianą, przykuty do niej grubym łańcuchem. Gdyby to była lina, bez większego problemu dałby radę się z niej wyswobodzić... Był bezbronny w dosłownym i niedosłownym tego słowa znaczeniu. Ktoś zadbał o to, by nie miał przy sobie niczego, co mogłoby mu posłużyć do obrony lub ataku. Nie mógł też wołać o pomoc. Raz, że i tak nikt raczej by go nie usłyszał. Znajdował się na górze opuszczonego budynku. Nawet gimbusy-narkomani nie zapuszczali się aż tu. Dwa, że był w swoich szatach Asasyna. Nawet, jeśli ktoś by go usłyszał - i tak byłby zgubiony, bo owy ktoś na pewno wezwałby policję. Za Asasynów wyznaczona jest spora nagroda...

[Ezio]

W momencie, kiedy chłopak myślał, w jaki sposób mógłby się uwolnić, drzwi się otworzyły i weszło kilku uzbrojonych mężczyzn. Jeden z nich, przywódca, podszedł do młodego Asasyna i kucnął przy nim.
- No, no... Kogo my tu mamy? - dmuchnął mu prosto w twarz dymem z papierosa, który właśnie palił. Chłopak skrzywił się. Nienawidził papierosów.
- Ezio di Auditore, we własnej osobie... - kontynuował przywódca - Nie jesteś przypadkiem synem tej suki, co ją osiem lat temu zatłukliśmy?... - młody nie wytrzymał. Szarpnął się tak, że łańcuchy aż zatrzeszczały, a ze ściany posypał się tynk. Gdyby nie był tak mocno związany, nic nie uchroniłoby tamtego przed śmiercią. Teraz patrzył tylko na niego nienawistnym wzrokiem.

[Ezio]

- Nie złość się tak, Eziu - mruknął facet z drwiącym uśmieszkiem.
- Teraz nam wszystko opowiesz. O wilkokrwistych, o swoim bractwie...
- Nigdy! - przerwał mu chłopak.
- Jesteś tego pewny? - zaśmiał się złowieszczo i wyjął nóż, którym pogroził Asasynowi. W związku z brakiem porządanej reakcji z jego strony, przystawił mu ostrze do gardła.

[Ezio]

Ezio dalej nic nie mówił. Łowca się wkurzył. Przycisnął nóż mocnej. Po chwili po szyi chłopaka pociekła wąska stróżka krwi. Facet schował nóż, bo chciał coś wyciągnąć z ofiary, przed zabiciem go.
- Nie tacy twardziele sypali... - syknął i wstał - Rick pokaże ci, w jaki sposób nakłonił twoich poprzedników do gadania - uśmiechnął się złośliwie i wyszedł. W pomieszczeniu zostało trzech łowców, jedenym z nich był Rick...

[Ezio]

Jeden z mężczyzn trzymał w dłoniach karabin. Nim właśnie trzymał Ezia w szachu, gdy dwaj pozostali rozkuli go, związali mocno nadgarstki liną, którą następnie przywiązali do zwisającego z sufitu haku. Naciągnęli linę tak, że chłopak musiał stać na palcach. Wtedy facet z karabinem podszedł do niego i zgasił na jego twarzy papierosa. Młody Asasyn ledwo się trzymał, ale mimo ogromnego bólu, był jeszcze przytomny. Rick zarzucił mu na głowę stary, śmierdzący worek i zaczął okładać drewnianą pałką, szczególnie we wrażliwe miejsca. Robił to, dopóki chłopak nie odleciał. Wtedy wylał na niego wiadro zimnej wody oraz postarał się, by ten odzyskał świadomość i rozpoczął zabawę od nowa. Widać było, że torturowanie sprawia mu przyjemność, w przeciwieństwie do jego ofiary. Ezio prawie, że wyzionął ducha, ale niczego im nie powiedział, nikogo nie wydał...

[Ezio]

Przymykając się po kryjomu, dotarli w końcu na teren fabryki. Auditore wydał ostatnie rozkazy i razem z wysokim blondynem wszedł do budynku, uważając, na ewentualny podstęp. Łowcy wydawałoby się, nie spodziewali się wizyty. Obaj Asasyni znaleźli się więc chwilę później znajdowali się przed drzwiami do pomieszczenia, w którym znajdował się Ezio. Na trzy, otworzyli je kopniakiem. Ku ich zdziwieniu, zobaczyli wycelowane w siebie lufy karabinów. Za plecami usłyszeli szyderczy śmiech przywódcy.
- No no... Kto to do nas wpa...- urwał. Omar wyjął nóż z jego pleców.

[Alyss]

Udało jej się tu dotrzeć bez zwracania na siebie uwagi. Rozejrzała się uważnie i postanowiła znaleźć inną drogę niż tą którą weszli Asasyni.  I znalazła. Do pomieszczenia doszła szybciej niż przypuszczała błądząc jednak co jakiś czas. Ocy zwęziły się gdy wpatrywała się w twarze łowców. Znała kilku. Przystanęła niezdecydowana spoglądając na Ezia. Spoglądała z góry. Mogłaby skoczyc i znaleźć się w doskonałej pozycji by rozbić ich szyk.

[Ezio]

Pozostali trzej osunęli się na ziemię. W ich sercach tkwiły "gwiazdki".
- Dzięki - Auditore rzucił do Omara i podbiegł do Ezia.
- Alex! Stój na czatach, Konrad pomóż mi... Alyss! Co ty tu robisz?! - zawołał, uwalniając Ezia.

[Alyss]

Zeskoczyła, jak zawsze gładko lądując na ziemi. Uniosła wzrok.
-Tu może być ich więcej-zignorowała pytanie.
Podeszła do ciał. Zmarszczyła brwi.

[Ezio]

- Dlatego stąd spadamy... - rzucił Auditore i z pomocą Konrada wyprowadził ledwo żywego chłopaka z pomieszczenia.

[Alyss]

Zamiast skoku zdecydowała się na miniaturową kusze. Szczerze, wolała łuk, ale łuku nie da się tak złożyć. Tymczasem kusza to kilka elementów do złożenia. Dla zwinnych placów-drobnostka. Już chciała strzelić, lecz głos za nią wyprowadziła ją z równowagi.
-Co za ptaszka tu mamy, hę?-odwróciła się na dźwięk tych słów.
Cholera! Nie tak, nie tak.
Nóż znów zawirował w jej dłoniach. Zauważyła, że przez twarz łowcy przemknął się grymas rozbawienia. I trwał dopóki nie rzuciła się na niego. Nie wzięła pod uwage jednak tego jak wysoko byli. I faktu, że to na czym stali, to ruchoma kładka. Zachwiała się dopadając go, co poskutkowało nieutrzymaniem równowagi przez faceta. Runęli z kładki. Udało jej się wylądować na nim. Uderzyli z trzaskiem o ziemię. Pozbierała się szybciej niż napastnik, który zwijał się z bólu na ziemi. Z jego piersi wystawał trzon noża.

[Ezio]

Auditore wykorzystał moment zaskoczenia, w chwili, gdy Alyss zlececiała z jednym z łowców na dół. Rzucił się na najbliższego mężczyznę z karabinem. Pozostałymi zajęli się Konrad i Alex. Omar ubezpieczał wszystkich od tyłu.
Starszy Asasyn podbiegł do Ezia. Sprawdził puls - wyczuwalny. Rozciął więzy krępujące chłopaka i założył jego ramię sobie na szyję, w ten sposób, by mógł się na nim wesprzeć.

[Alyss]

Wyrwała swój nóż. Rozejrzała się uważnie pozostawiając zwłoki.