Salon, ogród itp. w jednym xD

[Ciri]

//xD

-Jako dzieciaka, Bellec odesłał mnie do czegoś w rodzaju klasztoru. Zamknięte mury, brak szans na wydostanie się, wśród uczniów same dziewczyny. Za każde przewinienie otrzymywałyśmy stosowną karę od przełożonej. Najczęściej cielesną. A ja lubiłam się sprzeciwiać. Do czasu. Uczono nas wszystkiego, od sztuki władania bronią, po uwodzenie, czy dawanie mężczyznom przyjemności. Miałyśmy zostać tajną bronią templariuszy, bo kto by jej nie uległ. Wcześnie wyrwane z rodziny, wcześniej najczęściej krzywdzone, byłyśmy pozbawione moralności. Ale nie to było najgorsze. Widzisz templariusze skrzywdzili mnie. Jako człowieka, osobę myślącą, ale najbardziej jako kobietę.
Wolno zacisnęła i rozprostowała palce dłoni.
-Po kilku latach treningu, każda dziewczyna przechodziła tak zwaną "ceremonię przejścia". Wysterylizowali mnie. Jak zwierzę, które nie ma prawa decydować o swoim losie. Tym samym pozbawili mnie nie tylko wewnętrznego świata wartości, ale też szansy na wycofanie się, założenie rodziny. Bo żaden nie zechce dziewczyny, która nie może dać mu potomka. Dlatego nie powiedziałam ci wcześniej. Bałam się. Bo kiedyś będziesz chciał mieć dziecko, ale odczuwając to pragnienie, będziesz się zadręczał, że w jakiś sposób mnie krzywdzisz.
Zamilkła pochylając głowę. Czekała na jego odpowiedź. Może łatwiej byłoby gdyby ją odepchnął, zbył byle czym? Ale czy byłoby lepiej?

[Connor]

// Kurna, zaraz i bez tego będę płakać ze śmiechu xD ... A nie jadłam dzisiaj kolorowego ryżu xD
I ten tego... Najpierw napisałaś o Lambercie, potem o Bellec'u... Tak miało być? xD

Wysłuchał wszystkiego w milczeniu. Dał sobie jeszcze chwilę na przyswojenie nowych informacji, przymykając oczy, co właściwie nie robiło różnicy, bo w mroku i tak niewiele widział. A potem po prostu przytulił ją bardziej do siebie. Bez zbędnych słów, których, z resztą, nie mógł przepchnąć przez gardło.

[Ciri]

//Tak, taki był plan. Lambert był zdania, że należy Ciri stamtąd zabrać. Zresztą on ją tam uczył szermierki.

Wtuliła się w niego. Potrzebowała poczucia bezpieczeństwa, na które czekała tyle lat.
-To ma znaczyć, że nadal mnie chcesz, czy planujesz udusić i ukryć zwłoki?-spytała stłumionym szeptem, z rozbawionym błyskiem w oku. Takie zwykłej Ciri.

[Connor]

// Capito xD

- Zabawne - uśmiechnął się, ale nie do końca szczerze. Miał nadzieję, że w ciemności nie będzie tego w ogóle widać, bo w tej sytuacji byłoby to źle zrozumiane. Po prostu... Dom, w którym właśnie się znajdowali, ton Ciri... Za bardzo przypomniało mu to o śmierci rodzeństwa i przygłuszało radość z odzyskania Ciri.

[Ciri]

Umilkła. Źle pojęła tą mała zmianę jaka przed chwilą zaszła. Delikatnie wyplątała się z jego uścisku.

[Connor]

// A co, gdyby do tego Connor nagle zniknął rano, z jakichś nieznanych powodów? xD

- Ciri? - w jego głosie wyraźnie słychać było niepokój. Znowu wszystko spie*rzył. I to w takim momencie!
- To nie tak - westchnął ciężko.

[Ciri]

//Mi pasuje.

-Ja nie chcę cię do niczego zmuszac-wbiła wzrok w swoje dłonie.

[Connor]

// Tylko z jakiego powodu?... Te porwania są już tak wytarte, ale najbardziej by pasowało... Cza pomyśleć.

- To nie ma nic do rzeczy... Znaczy ma... Ale nie w tym sensie... - zaczął się plątać, walcząc o to, by uwierzyła w jego szczere intencje.
- Chodzi o... ten dom... Wiesz, że należał do mojego brata i... - o tym, że Ciri przypomniała mu pod pewnym względem Alyss już nie wspominał, jeszcze gorzej mogłoby to zabrzmieć, przynajmniej według niego.
- I po prostu trochę źle się tu czuję. Tyle. Słowo. Nie przeszkadza mi to, że... wiesz...  Naprawdę kocham cię i nie chcę cię stracić. Cokolwiek by się nie stało - chciałbym być przy tobie. Popełniłem wiele błędów, ale proszę o drugą szansę. Postaram się to wszystko naprawić. Tylko na tobie mi zależy... - takie wyznania nie były zupełnie w jego stylu, ale musiał w końcu powiedzieć. Wziął jej dłonie w swoje, spoglądając jej w oczy.

[Ciri]

Ciri spojrzała na Connora z dziwnym spokojem w zielonych oczach.
-Rozumiem. To znaczy... tak mi się wydaje. Czułabym się podobnie, gdybyś ty był ze mną w Rezerwacie. Potrafię tam wejść, ale sprawia mi to ból.
Na chwilę umilkła gładząc nieświadomie czubkami palców skórę jego dłoni.
-Ufam ci-podniosła głowę.
Ktoś kto widziałby Ciri po raz pierwszy, pewnie nie pojąłby wartości tych słów. Bo ona zdradzona przed laty, przez tylu ludzi, uważała, że nie potrafi obdarzyć zaufaniem kogoś innego. A bez zaufania nie ma miłości. Ale powiedziała Connorowi prawdę, chcąc zawrzeć w tych prostych dwóch słowach całą głębię tego, co dla niej znaczył, a czego nie dałoby się streścić w słowach.

[Connor]

- Dziękuję... - wyszeptał jej do ucha, objął ją ponownie i pocałował w policzek. A potem, jakby wybudzony z jakichś rozmyślań, wstał.
- Miałaś odpocząć. Idź już spać - powiedział, z nikłym uśmiechem na twarzy.

[Ciri]

Odpowiedziała uśmiechem.
-Dobrze.
Ułożyła się z powrotem i zamknęła oczy. W krótkim czasie jej oddech uspokoił się i zasnęła.

[Connor]

Podszedł do okna. Chociaż oczy kleiły mu się ze zmęczenia, tak naprawdę nie czuł się senny. Tak mu się jednak wydawało, bo gdy chwilę później wrócił na swoje poprzednie miejsce na krześle, nie potrzebował zbyt wiele czasu na przyśnięcie.

[Ciri]

***miesiąc później***
Ciri zdołała oswoić się z nową sytuacją. Jakoś tak dziwnie wyszło, ale przypomniała sobie o kimś, kto mógłby pomóc w badaniach, które zgodziła się wykonywać na potrzeby asasynów. Osoba ta, została wyśledzona przez Lamberta, z dużą trudnością, bo po jakimś czasie zdała się zapaść pod ziemię. Ciri wydawała się być dość niechętnie nastawiona do owego "kogoś", ale doskonale wiedziała, że nie znajdzie nikogo, kto udzieliłby jej bezpłatnej i dyskretnej pomocy.

[Connor]

Connor jakoś zmusił się do tymczasowego zamieszkania w tym domu. Pogoda na dworze ostatnio się zepsuła i nawet dla niego było teraz nieprzyjemnie moknąć i marznąć gdzieś pośrodku lasu. Dodatkowo, na początku pomagał Ciri, zanim doszła do siebie.
Wielki Mistrz, biorąc pod uwagę niedawną rozsypkę psychiczną chłopaka, nie obciążał go jeszcze zanadto obowiązkami. Connor, żeby zająć się czymkolwiek, wysprzątał mieszkanie, co nie było bynajmniej w jego stylu. Zresztą, przy Ciri, zaczął już w ogóle wracać do życia. Nagle znowu nabrało dla niego sensu.
Siedział właśnie na zewnątrz, zajety konserwacją swojego ukochanego łuku i wykonywaniem nowych strzał. Wcześniej przygotowane lotki leżały już koło niego na trawie.

[Ciri]

Ciri siedziała na trawie w niewielkiej odległości, ostrząc i czyszcząc swój miecz, który nie wiadomo skąd wytrzasnął Lambert. Na jasnym ostrzu, wygrawerowane zostały pozawijane runy, których znaczenia zwykły laik mógłby się dopatrywać godzinami. Rękojeść została obita czarnym materiałem, zapobiegającym przesuwaniu się ręki.