Salon, ogród itp. w jednym xD

[Ciri]

Po chwili Ciri i Mari znowu zaczęły się kłócić. Ale białowłosa doskonale wiedziała, że nie mogą skoczyć sobie do gardeł. Warknęła tylko coś niezrozumiale i skierowała się w stronę lasu. Kopnęła kamień, który stanął jej na drodze. Logan i Lambert nie próbowali jej zatrzymywać.
Przeklęta Mari. Pojawiała się kiedy Ciri udało się już coś ustabilizowac. I tak było zawsze!

[Connor]

Z miejsca, gdzie siedział, ukrytego wśród liści, miał w miarę dobry widok na ścieżkę, którą moment wcześniej przyszedł.
Kątem oka zauważył w oddali jakiś ruch. Odwrócił głowę i spojrzał w tamtym kierunku. Ciri...

_________
Cicho, ja dzisiaj totalnie nie myślę...

Super Słowniiiiiiik rusza na ratunek Zagubionej Logice Zdania! xD

[Ciri]

Prychnęła. Spojrzała w górę i westchnęła. Fakt faktem, chciała, żeby Mari się tu znlazła. Ale jednocześnie miała nadzieję, że ta się zmieniła.

[Connor]

Podciągnął nogi na konar i otoczył ramionami kolana. Plecami opierał się o pień drzewa, żeby nie spaść. Cały czas dręczyła go jedna myśl. Zastanawiał się, czy to, co Mari mówiła o Ciri było prawdą. Nie chciał w to wierzyć. W końcu dziewczyny skłonne są powiedzieć wiele, byleby tylko upokorzyć swoją przeciwniczkę. Prychnął w duchu i uśmiechnął się ironicznie, sam do siebie.

[Irina]

Ciri:
Minęło trochę czasu. Ciri z Mari skończyły badania i wtedy zostały zaatakowane przez łowców. Mari tego nie przeżyła. Krótko po tym zdarzeniu, Ciri oddała Connorowi wyniki badań z dodatkową wiadomością, że ostatnim składnikiem jest krew wilkokrwistego czystego od trzech pokoleń i że tego właśnie "ktosia" muszą asasyni chronić. A później zniknęła. Po prostu zgarnęła swoje rzeczy, wyszła i nie wróciła. Zostawiła tylko dla Connora wiadomość, że wie. O czym, już nie napisała, ale wyglądało na to, że pozostała część kartki została urwana.
Tydzień po owym zniknięciu, wilkokrwista została postrzelona. O tyle nieszczęśliwie, że straciła władzę w nogach. Odzyskała ją po długich miesiącach rehabilitacji, ale i tak nie była zdolna chodzic bez podpierania się laską. Zaczęła się zajmować logistyką, Lambert przemianował ją z "agentki" na hakera i stratega Ostrza. Organizacja działała całkiem sprawnie, ale nadszedł dzień, w którym zadecydowano, że trzeba mieć zabezpieczone tyły. Postanowiono zwrócić się najpierw do asasynów, z powodu kilkakrotnych współpracy łowców wilkokrwistych z templariuszami, co rzucało złe światło na ten zakon. Ciri i Lambert mieli spotkać się z (najprawdopodobniej) nieznanym im przedstawicielem asasynów.
*rok później*

[Jon]

*** Le trochę później... ***


Connor przymknął oczy i starał się skupić jedynie na własnym oddechu, śpiewie ptaków i szumie drzew...
Gdzie ona znowu jest?...
Siedział po turecku, w cieniu ogromnego drzewa, opierając się o jego pień. Przed sobą miał bryłę domu, w którą półświadomie się wpatrywał.
Nie widział dzisiaj Ciri w ogóle. Kiedy rano się obudził, jej już nie było. Jak wczoraj. I przedwczoraj i... Nie to, żeby nie pozwalał jej wychodzić, ale... Pewnie znowu była u Lamberta. Tego dupka Lamberta, który zniszczył ich związek!
Rozumiał, że Ciri jest z nim dość mocno związana, tyle, że... No dobra, nie rozumiał. Był diabelnie zazdrosny. Connor był pewnien, że gdyby coś takiego zrobiłby mu własny ojciec - w życiu by mu nie wybaczył. Ciri znalazła dla niego zbyt wiele. Sprawiła, że znienawidził swoją odwieczną, najbardziej oddaną towarzyszkę - samotność.
Ale oto znowu był sam...

[Ciri]

Wyszczerzyła się w stronę Tony'ego, który obserwował ją z nachmurzoną miną. Wcale nie podobało mu się to, że musi ją podwozić tutaj. I nie o podwożenie chodziło, a o miejsce. Akceptacja Connora sprawiała mu wiele trudu, bo do serca wziął sobie słowa Dannyla, że "żaden nigdy nie będzie dość dobry". Ale nie odzywał się, nie próbował jej namawiać, doskonale wiedząc, że wywołałby odwrotny skutek. Ciri pożegnała się szybko i wysiadła z auta. Miała do przebrnięcia pieszo jeszcze całkiem spory kawałek, a noga czasem nadal jej dokuczała. Ruszyła wolnym krokiem w kierunku dobrze widocznego budynku.
Jak najciszej podeszła do Connora, zachodząc go od tyłu.
- Cześć. Śpisz? - zapytała patrząc na niego z lekkim uśmiechem.

[Connor]

- Nie. Spałem, jak rano wychodziłaś. (Chyba się za to nie obrazisz, co? Bo to taki świetny pretekst do rozpoczęcia kłótni xD)
Z jednej strony cieszył się, że ona nareszcie jest obok. Z drugiej... Ten dołujący smutek mocniej ścisnął jego serce.
Otworzył oczy i popatrzył na nią z dołu.

[Ciri]

- Wiem, widziałam - uśmiechnęła się ponownie.
Widziała, że coś jest nie tak, ale nie pytała.
//Taki mądry asiek, dał fajny powód do kłótni ^^

[Connor]

Podparł się ręką i wstał z ziemi. Szczerze - nie wrócił jeszcze do pełnego zdrowia. Nie ma również co liczyć, że powróci jego forma sprzed dwóch, trzech lat. Przeszedł zbyt wiele, jak na jedno życie, jedno ciało.
- Powiedz, co ty robisz całymi dniami, kiedy cię nie ma? - nie chciał robić jej wyrzutów i starał się by to tak nie brzmiało.

[Ciri]

- Pracuję - mruknęła niepewnie.
A więc o to mu chodziło... Mogłaby się tego spodziewać.

[Connor]

Westchnął cicho, odwracając wzrok na bok. Właściwie to sam nie wiedział o co tak naprawdę mu chodzi. O to, że Ciri coraz częściej nie ma koło niego, czy o to, że ona może się stąd ruszyć, w przeciwieństwie do niego, który musi się ukrywać, na dobrą sprawę, to przed całym światem.
Na pewno obydwa te fakty nie poprawiały mu nastroju.

[Ciri]

Odwróciła wzrok, nie bardzo wiedząc, co zrobić.
Sądziła, że go rozdrażniła i czuła potrzebę wytłumaczenia się.
- Oni mnie potrzebują. Lambert nie daje sobie rady sam, Logan jest za młody, a Tony...
Umilkła tracąc wątek.

[Connor]

No tak, chole*a, nie obejdą się bez jej pomocy!
- Wiesz? A mi się wydaje, że jednak świetnie by sobie poradzili bez ciebie - rzucił lekko rozdrażnionym tonem, zanim się zastanawił, co w ogóle zamierza powiedzieć. Tyle lat nauki opanowania poszło w las.

[Ciri]

 - A ja uważam, że skoro chcą mojej pomocy, to jej potrzebują - starała się utrzymać neutralny ton głosu.
Wpatrywała się w niego bez śladu rozdrażnienia.