Salon, ogród itp. w jednym xD

[Connor]

Odruchowo przesunął się odrobinę na kanapie, gdy dziewczyna podeszła bliżej. Wyglądał trochę jak zagubione i wystraszone dziecko. Ciekawość jednak zwyciężyła.
- O co?...

[Ciri]

-Dannyl badał jak usunąć wilkokrwistosc. Gdybyś odwrócił proces można by wszczepiać ten gen. Łapiesz chyba, do czego by to doprowadziło? Zależy im na wiadomościach i zeszyciku. I jakichś skrzynkach, ale nie wiem o co chodzi.
Widząc, że się odsunął zrobiła krok w tył. Bała się wyjść, ale spuściła głowę i odwróciła się.
-Ja już pójdę.-wymamrotała.

[Connor]

Średnio kontaktował, ale po dłuższej chwili udało mu się połączyć wszystkie fakty w całość. I zaczynał się nawet domyślać, jakie tajemnice mogą skrywać skrzynki. Musiało się to jakoś łączyć z tym wszystkim.
Utkwił wzrok w dziewczynie.
- Nie odchodź... - wyrzucił z siebie. Nie potrafił jej jeszcze zaufać, ale wiedział, że sam sobie nie poradzi. Potrzebuje jej pomocy.

[Ciri]

Spojrzała na niego zaskoczona.
-Och, dobrze.-powiedziała posyłając mu blady usmiech. Podreptała bliżej.
-Muszę cię zbadać, jeśli nadal źle sie czujesz.

[Connor]

Skinął tylko lekko głową, w geście przyzwolenia. Nie ma co ukrywać - najlepiej z nim nie było.

[Ciri]

Skinęła głową. Zdjęła z ramienia torbę.
-Rozbieraj sie do pasa-mruknęła pochylając się i grzebiąc w torbie.
-Chyba, że mam ci pomóc.-uniosła brew rzucając mu spojrzenie z ukosa.

[Connor]

- Dam radę - odmruknął, biorąc się za ściąganie z siebie bluzy i tak już nie zdatnej do chodzenia w niej. Była poszarpana, wybrudzona i ogólnie zmieniła kolor z szarego na bordowy. Położył ją obok siebie i kontynuował przyglądanie się Ciri.

[Ciri]

Wyjmowała kolejne strzykawki, nożyki, bandaże i całą mase innych rzeczy. W rękach przewinął jej się dziennik Dannyla. Skrzywiła się boleśnie. Miała to przeczytać. Ale później. Później. Dopiero teraz uświadomiła sobie, jak bardzo była zmęczona. Wzrok zaczynał jej świrowac. Trzeba będzie odpocząć. Ale później. Później.
Odwróciła się w stronę Connora blada ale spokojna. Podeszła bliżej i ostrożnie sprawdziła węzły chłonne. Przyłożyła dłoń do jego czoła i zmarszczyła brwi. Miał gorączkę. Potem skupiła się na żebrach.

[Connor]

Wpatrując się w dziewczynę na chwilę zapomniał o własnym cierpieniu. Przecież ona też sporo w życiu przeszła...
- Jesteś zmęczona... - to miało być pytanie, ale wyszło stwierdzenie.
Czuł się teraz znowu, jak wtedy po walce z Samem... Nie. On nie zaufa jej tak drugi raz. Nie. Nie chciał się "przejechać" po raz drugi. Ale jednak czuł, że mimo tego, że usiłuje się przed tym bronić - i tak potrzebuje mieć ją blisko siebie...

[Ciri]

Nie potrafiła na niego spojrzeć.
-Jestem. Jestem cholernie zmęczona tym wszystkim. Mam dość templariuszy, waszych niedorzecznych wojen, swojej głupiej naiwności i wiary. Przez takich jak wy giną ludzie. -mówiła powoli wyraźnie artykułując słowa, by się nie rozpłakać.

[Connor]

Uchylił usta, ale zaraz je z powrotem zamknął, nic nie powiedziawszy. Trochę było w tym prawdy... Ale nie do końca. Przecież asasyni walczą o prawdziwy pokój. Walczą z templariuszami, którzy chcą zaprowadzić jedynie pozorny ład. Bo oni pragną jedynie władzy.
Nie miał siły wykładać wszystkich idei swojego Zakonu. Dlatego rzucił tylko, odwracając głowę:
- We work in the dark, to serve the light...

[Ciri]

Nie odpowiedziała. Badała go jeszcze dłuższą chwilę.
-Złamane żebra, ale narządy wewnętrzne nie uszkodzone. Węzły chłonne powiększone, gorączka, najprawdopodobniej poprzez wyczerpanie.-mruknęła chowając rzeczy do torby.
Usiadła obok niego, w odpowiedniej odległości.
-Przepraszam cie-powiedziała po chwili nieprzyjemnej ciszy-Po prostu... Jestem zmęczona. Przez całe swoje życie ufałam nie tym co trzeba. Co nie znaczy, że teraz wierzę asasynom. -rzuciła mu ostrożne spojrzenie.

[Connor]

Również zerknął na nią, ale zaraz spuścił wzrok, gdy ich spojrzenia się spotkały.
- Rozumiem cię - powiedział powoli, po chwili. Podniósł głowę i ponownie spojrzał na Ciri, tym razem odważniej.

[Ciri]

Zamrugała zaskoczona patrząc na niego. Spodziewała się kazania, że asasyni to ci dobrzy i bla bla bla. Ale takie nie nastąpiło.
-Powinieneś sie przespać-powiedziała cicho-Gorączka niedługo ci pewnie podskoczy.

[Connor]

- A ty? - zapytał, ignorując drugą część wypowiedzi. Szczerze mówiąc, to nie miał ochoty na sen, mimo, że był zmęczony. Wcale nie zachęcała go wizja przeżywania tego wszystkiego na nowo.