Tajna baza Asasynów

[Nicki]

To co przed chwilą usłyszała spowodowało, że chciała skakać i klaskać z radości, lecz w końcu przypomniała sobie, że jutro rano chcą mu wstrzyknąć truciznę.
-Tak, już idę- powiedziała. Wyszła.

[Ezio]

Usiadł pod ścianą i zamknął oczy. Bał się śmierci, jak chole*a, ale co miał poradzić? Wszystko w rękach brata, Lyss i Nicki. Teraz przynajmniej odczuwał pewien spokój. Powiedział Nicki, co czuje...

[Ezio]

Zrobiło się już ciemno. Przez małe okienko wpadało niewiele światła. Był już późny wieczór. Strażnik cicho pochrapywał, widać był zmęczony, skoro usnął. Eziowi jednak na spanie wcale się nie zbierało. Każde minuty dłuższyły mu się w nieskończoność, jednak wiedział, że są to jedne z ostatnich minut w jego życiu. Nie mógł odciągnąć swoich myśli od wyobrażania sobie, jak to jest - umrzeć...

[Ezio]

Nie mógł zasnąć całą noc. Jasne promienie wschodzącego słońca już oświetlały świat na zewnątrz.
Do podziemia weszło dwóch Asasynów. Podeszli do celi Ezio. Jeden z nich potrząsnął strażnikiem za ramię. Ten dopiero wtedy się ocknął. Asasyn pokręcił głową z politowaniem i kazał mu spadać. Nie miał tu teraz nic do roboty.
- Już czas - powiedział otwierając celę i wyprowadzając z niej chłopaka. Auditore cicho westchnął, lecz nie opierał się, kiedy poprowadzili go w kierunku "sali śmierci", jak nazywano pomieszczenie, w którym wykonywano wyroki śmierci.
Po drodze na skazańca rzucił się ojciec Omara.
- Jak mogłeś! Przez ciebie on zginął! Jak mogłeś! - wydzierał się. Eskorta chłopaka zajęła się odciągnięciem narwanego faceta. W tym momencie Ezio stwierdził, że to jego ostatnia szansa. Szarpnął mocniej rękami i rozerwał więzy. Błyskawicznie rzucił się w kierunku okna. Wyskoczył przez nie, rozbijając szybę i popędził przed siebie w las, zmieniając się po drodze w wilka.


________
Wracam za pół godziny...

[Nicki]

_____________________________________________________
Okayyyyy

[Ezio]

Biegł najszybciej, jak tylko mógł. Nie zważał na ból, który pojawił się przez duży wysiłek. Niedogojone rany i inne urazy dawały teraz o sobie znać. Tamci dwaj jednak zaraz zaczęli go gonić i mieli nad nim dużą przewagę. Młody dawał z siebie wszystko, lecz nie minęło dużo czasu, gdy opadł z sił. Po prostu już nie mógł. Zahaczył łapą o coś wystającego z ziemi. Runął na glebę, jak długi i nie miał siły podnieść się. Poddał się. Wrócił do ludzkiej postaci w chwili, gdy dwaj Asasyni dopadli do niego. Złapali go za ramiona i zaprowadzili, a właściwie zawlekli z powrotem. W "sali śmierci" wszystko już było gotowe. Przywiązali Ezio takiego wielkiego, rozkładanego fotela, tak by się nie wyrywał. Kat napełnił strzykawkę trucizną. Wokół zgromadziło się sporo ludzi. Chłopak rozpaczliwie rozglądał się za bratem, czy dziewczynami. Nie zauważył ich, stracił wszelką nadzieję. Wielki mistrz odczytał wyrok.
- Sąd wziął po uwagę okoliczności łagodzące, jakimi są: choroba psychiczna i młody wiek skazanego. Z tego powodu śmierć będzie bezbolesna, przez wstrzyknięcie trucizny... - Ezio już nie słuchał. Myślał, jak ciężko jest umierać, gdy wkoło tylu ludzi, tak nieprzychylnie nastawionych...
Kat zbliżył się do skazańca i powolnym, aczkolwiek płynnym ruchem wbił strzykawkę w wewnętrzną stronę lewego przedramienia chłopaka. Prosto w żyłę. Ezio nie protestował. W tamtej chwili było mu wszystko jedno. Tymczasem facet zaczął powoli dociskać tłok...

[Nicki]

Weszła. Całą resztę oddała w ręce Connora i Lyss.

[Connor]

Przybiegł najszybciej, jak mógł, uważając oczywiście na dowody, które miał w kieszeni, to jest dwie komórki: swoją i zabitego łowcy.
Wparował do "sali śmierci", roztrącając parę osób po drodze.
- Czekajcie! - krzyknął tak, że ciarki mogły przejść. Kat odruchowo odwrócił głowę w kierunku Connora, zaprzestając wstrzykiwania trucizny.
- On jest niewinny! Mam dowody! Wiem, kto to zrobił! - kontynuował nowo-przybyły.

[Nicki]

Podszedł do niego mistrz, który odczytywał wyrok.
-Jaki masz dowód na to, że ten zdrajca jest niewinny?- zapytał.

[Alyss]

Wbiegła tuż za Connorem. Rany dawały o sobie znać. Ostrożnie podeszła trochę bliżej kata gotowa w razie czego go unieszkodliwić.

[Connor]

- To nie zdrajca - warknął, ale zaraz opanował emocje. W końcu zwracał się do wielkiego mistrza.
- Winny jest John Goldman. Mam nagranie, na którym się przyznał, jak również nagranie z rozmową z łowcą, który również przyznał, że to John jest kretem oraz wiele mówiące SMS-y, które sobie wysyłali - to mówiąc wyjął z kieszeni telefony i podał wielkiemu mistrzowi.

[Ezio]

Na nowo wstąpiła w niego nadzieja, gdy zobaczył brata, Lyss i Nicki. Był jednak tak skrajnie wyczerpany fizycznie i psychicznie, że po prostu zemdlał.

[Alyss]

Miała niezwykła ochotę tyknąć Ezia (dla mnie nadal się to odmienia =3). Nie zrobiła tego jednak.

[Nicki]

Przejrzał wszytkie SMS-y i wysłuchał nagrań.
-Puść go- powiedział do kata. Oddał telefony Connorowi i wysłał kilku innych assasynów po Johnnego.

[Ezio]

Kat szybko wyjął z kieszeni scyzoryk, którym rozciął rękę chłopaka w miejscu, gdzie była wbita strzykawka. Upuścił trochę krwi. Miał nadzieję, że to wystarczy, ta trucizna była naprawdę silna. Zabandażował ranę i rozwiązał Ezia (chrzanię, też odmieniam xD). Położył go na podłodze i próbował ocucić.