Tajna baza Asasynów

[Ciri]

//Nah, wiesz o tym, że jej reakcja na rozkaz jest tak mocna, że nawet gdyby odebrano jej broń, to próbowałaby wydrapać mu oczy czy pogryźć... xD Bawi mnie to.

Atakowała istotnie dość szybko się męcząc. Jej ciało, nastawione na jedynie wykonanie rozkazu nie było rozsądne. Bo i jak mogło być, nah? Gdyby ta walka odbyła się przy jej pełnej świadomości, Connor najprawdopodobniej byłby martwy. Ciri miała wiele wad, ale walczyć uczono ją od czasu gdy zdolna była utrzymać w rękach sztylet i się nie przewrócić. Dannyl i Sarah o to zadbali.

[Connor]

// Wim.
Foch. To, że Ciri jest dobra, nie znaczy, że mój Connorek gorszy... W końcu jakoś musiał zasłużyć na tytuł asasyńskiego mistrza, nie? ;___;

Cały czas stosował uniki, starając się, by Ciri w ataki musiała wkładać sporo siły i żeby samemu zbytnio się nie zmęczyć. Z zadowoloniem zauważył, że przynosi to skutki.
Walter tymczasem obserwował wszystko ze znudzeniem.

[Ciri]

//Ona jest dobra tylko i wyłącznie w lekkiej broni białej. Z większym mieczem, włócznią czy bronią palną radzi sobie kiepsko. Musiał, aczkolwiek każdy ma swoje mocne strony. Ja na przykład jestem świetna z polskiego (6), a moja koleżanka z fizyki, z której ja mam 5 na półrocze tylko dzięki ciężkiej pracy. So... xD

Zatrzymała się na drobną chwilę patrząc na niego, znużona ciągłymi atakami. Zdążyła już drasnąć sama siebie kilka razy w i tak już poranione dłonie i nadgarstki. Nadal jednak miała to puste spojrzenie, bez jakiejkolwiek obecności świadomości.

[Connor]

Wykonał dla zmylenia ruch sugerujący, iż miał zamiar cofnąć się do tyłu, po czym błyskawicznie rzucił się w przód, podcinając dziewczynie nogi. Nie odważyłby się teraz zrobić jej większej krzywdy, mimo, iż wiedział, że ona jest gotowa go zabić.

[Ciri]

Zaliczyła glebę, zupełnie nieprzygotowana. Wzrokiem, chwilowo świadomym prosiła go o ból. O to żeby jej go zadał.

[Connor]

Przytrzymał ją na ziemi. Chwycił za sztylet, z którym w dłoni zastygł na chwilę. Patrzył w jej oczy i był niczym sparaliżowany. Nie mógł zdecydować się, co ma robić. W końcu uniósł ostrze i... odrzucił je na bok.
W tym momencie Walter, zawiedziony takim rozwojem wypadków, sięgnął po jeden z mniejszych pistoletów, co umknęło uwadze Connora. Wycelował i trafił w jego prawe ramię. Kulka drasnęła go, rozcinając mu skórę i lekko mięsień. Chłopak odruchowo puścił Ciri i zerknął na Waltera.

[Ciri]

Jakoś udało jej się opanować świadomość. Wiedziała, że to jest przebłysk, drobna chwila, po której znów się zatraci jeśli czegoś nie zrobi. I zrobiła. Dosięgnęła ostrza wlokąc się po ziemi, bo miała zbyt mało sił, żeby się podniesć. A potem, z rozmachem przejechała nim po żebrach, dojeżdżając do początku biodra. Ból trafił w jej umysł, rozgonił ciemność, która znów miała ją objąć. Dysząc jak po długim biegu upuściła sztylet i dotkneła rany. Zamglone spojrzenie wbiła w jasną krew na swoich palcach.
Nie zemdlej. Nie teraz, nie ma na to czasu-warczała do siebie w myślach. Ale osunięcie się w niebyt wydawało się tak kuszące. Teraz, gdy odzyskała samoświadomość, ból dochodził do niej ze zdwojoną siłą.

[Connor]

Zignorował Waltera. Odwrócił się w stronę Ciri, nie bardzo wiedząc, co ma zrobić. Oderwał od koszulki spory kawałek względnie czystego materiału i przycisnął do rany, by zatamować trochę krwawienie, przygryzając przy tym wargę.

[Ciri]

Spojrzała na Connora. Potem skierowała wzrok na ranę. Krew była zbyt jasna. Jasna? Czyżby... Tak, musiała naruszyć tętnicę. Tylko naruszyć, bo krew płynęła jednostajnie i niezbyt szybko. W ciągu godziny wykrwawi się, jeśli nie znajdzie kogoś kto będzie umiał to zszyć. Oczywiście owy ktoś, to Logan. Wbiła mu do głowy zasady postępowania w przypadku takich ran. Oczywiście do śmierci na pewno dojdzie szybciej, przecież Ciri nie będzie sobie leżeć na piasku, musi wstać i coś zrobić.
-Mamy około pół godziny, 45 minut aż się wykrwawię-powiedziała cicho.

[Connor]

Zacisnął usta.
- Co mam robić? - zapytał, dość posępnym tonem. Ranna dziewczyna tak zaabsorbowała jego uwagę, że nie zauważył nawet, że Walter z jego ludźmi nagle zniknęli. Musieli się stawić u Mistrza, który właśnie w tej chwili wrócił i zarządził coś w rodzaju zbiórki.

[Ciri]

-Ty?-westchnęła ciężko. Trochę jej to zajęło ale dała radę stanąć o własnych nogach. Na chwilę zamknęła oczy próbując zebrać się w sobie i zrobić krok naprzód. Cóż, nie wyszło. Kręciło jej się w głowie, cały świat zdawał się wirować, gdy próbowała zaczać iść.
-Musimy jakoś znaleźć Logana.-powiedziała cicho.

[Connor]

- Nigdzie nie idziesz - zaprotestował, podtrzymując ją, żeby nie upadła.
- Ja go poszukam. Gdzie może być?

[Ciri]

-W mieszkaniu Alyss.-powiedziała zaciskając zęby. Okay, Ciri skup się. Widzis tamten kamyczek? Patrz na niego i nie mdlej. Po prostu obserwuj kamyk. A nuż będzie cię atakował?

[Connor]

- Lepiej się połóż - mruknął, teraz dopiero rozglądając się na boki i zastanawiając, co stało się z tamtymi asasynami.
- Tylko wytrzymaj i nie odlatuj - dodał moment później, siląc się na uśmiech.

___________
Hjaaa... Tyle czasu potrzebowałam na takie nic v.v'

[Ciri]

-Nie mam zamiaru, asasynie-wymamrotała przez zaciśnięte z bólu szczęki.
To odpowiedź na oba jego prośbo-polecenia. W pewien sposób nie jest  w stanie mu do końca zaufać, wie przecież o nim dużo mniej, niż on o niej. Ból sprawia,że Cri staje się bardziej drażliwa.