Klify

[Ciri]

Wprowadzono ich. Ciri stanęła przy samym zboczu klifu i z niepokojem spojrzała w dół. Miała nadzieję, że jeśli ją zrzucą, spadnie na te ostre skały i zabije się od razu, a nie będzie topic powoli. Bellec związał jej ręce.

[Connor]

Connor również był związany. Żałował, że nie zabrał ze sobą ani jednego, ze swoich noży, ale cóż mógł teraz poradzić.
Spojrzał na Ciri.

[Ciri]

Jeden z templariuszy miał jej torbę. W myślach kleła. W torbie był dziennik Dannyla, więc to czego potrzebowali. Templariusz zainteresował sie torba. W tym samym momencie płowy kształt wyskoczył z krzaków i wyrwał mu torbę. Logan! Jak zwykle pojawiał sie w najmniej spodziewanym momencie. Ruszył biegiem w dół goniony przez templariusza. Bellec zrezygnował z pogoni. Wilkokrwistego i tak dopadnie.

[Connor]

// Teraz asasyni?...

[Ciri]

//Yup!
Ino daj mi po twoim poście jeszcze zepchnac Ciri.

[Connor]

// Wedle życzenia.

Nagle Connor usłyszał za sobą przytłumione westchnienie. To pilnujący go templariusz dostał w plecy nożem do rzucania i właśnie zwalał się z nóg. Precyzyjny rzut. Ostrze utkwiło idealnie w sercu mężczyzny. To oznaczało tylko jedno.
Moment później w powietrzu świsnął kolejny nóż i jeszcze jeden. Dwóch następnych templariuszy zwinęło się na ziemi i po chwili całkiem znieruchomieli.
Do Connora podskoczył jeden z asasynów. Rozciął mu więzy. Ten rzucił by pewnie jakiś zgryźliwy tekst, ale w tej chwili nie miał na to czasu. Zerknął w kierunku Ciri i Bellec'a.

[Ciri]

Bellec w mgnieniu oka wyciągnał miecz. Miał w zwyczaju kończyc to co zaczał, więc pchnał Ciri ostrzem w brzuch, cudem omijając tętnicę i pchnał ją w przepaść. Ciri nawet nie krzykneła. Wpadła do wody, ogłuszona uderzeniem nie zauważyła, że więzy się rozplątały. Patrzyła oszołomiona jak granatowa tafla wody zamyka się nad nią. Nie traciła przytomności, co wydawało jej sie straszne. Odpływała powoliw nieświadomość.

[Connor]

W pierwszej chwili miał zamiar rzucić się na Bellec'a. Co innego było jednak teraz priorytetem.
- Jeszcze pożałujesz! - warknął w jego kierunku, z okrutnym błyskiem w oku - Dorwę cię, a wtedy...
Nie dokończył; szybko zbliżył się do skraju klifu. Pochylił się nad nim, odbił od brzegu i skoczył. Spadł do wody i wykorzystał impet skoku, by głębiej zanurkować.
Rozejrzał się w wodzie. W końcu dostrzegł dziewczynę i podpłynął do niej bliżej. Chwycił ją i wyciągnął na powierzchnię. Nie miał zbyt wiele sił, ale jakoś mu się udało.

[Ciri]

Łapała oddech chwilę skupiając sie tylko na tym prostym odruchu. Była w dalszym ciągu oszołomiona, aczkolwiek na tyle przytomna by skontaktować, kto ja wyłowił. Rzuciła Connorowi spojrzenie pełne zdumienia.

[Connor]

Napotkał spojrzenie Ciri i nieco się zmieszał.
- Spłacam dług - wymamrotał jedynie. Zaraz jednak dostrzegł, że woda wkoło zaczyna bawić się na czerwono, więc pomógł dziewczynie podpłynąć do jakiejś w miarę płaskiej skały, która wystawała niedaleko z wody, i ostrożnie na nią się wdrapać. Sam pozostał w wodzie, ciężko dysząc.

[Ciri]

Skrzywiła się czując, że jeszcze trochę i znowu odleci. Przyłożyła dłoń do rany i chwilę patrzyła jak krew przecieka jej przez palce. W tym widoku było coś tak hipnotyzującego, że nie mogła sie ruszyć. Zabawne, Alyss umarła od rany położonej kilka centymetrów dalej. Ale Ciri wcale się nie spieszyło na drugi świat. Trochę ją zabolały słowa Connora, chociaż wydawały się logiczne.

[Connor]

Patrzył chwilę na Ciri, potem przeniósł wzrok wyżej - na górę klifu. Słychać było jeszcze stamtąd odgłosy walki. Łatwo było jednak domyślić się, że asasyni biorą górę.
Przyjrzał się uważnie ścianie falezy. Zbyt stromo, jak na niego. Nie wdrapie się z powrotem na górę. Pomoc trzeba ściągnąć tutaj.
Po chwili namysłu zadarł głowę w górę i zawołał, najgłośniej, jak umiał:
- Walter!
Nic. Krzyknął ponownie. Tym razem po momencie zwłoki, ktoś wyjrzał znad klifu.
- Skombinuj pomoc!
Tamten w odpowiedzi odkrzyknął coś niewyraźnie i zniknął. Connor ponownie przeniósł wzrok na Ciri.
- Trzymasz się?... - mruknął, starając się ukryć troskę w głosie.

[Ciri]

Skinęła jedynie głową, w obawie, że gdy spróbuje coś powiedzieć, nie uda jej się ukryc prawdziwego samopoczucia. W myślach powtarzała sobie maksymę Dannyla... "Stal nie zabije wilka. Tak jak ogień nie zabije smoka." Czy była wilkiem? Nie miała pojęcia.
Zacisneła powieki powoli się opanowując. Ostrożnie regulowała procesy zachodzące w ciele. Serce zwalniało swój szaleńczy pęd. Oddech także. Powoli...

[Connor]

Zerknął ze zdecydowaniem w górę.  Miał wrażenie, że asasynowi wcale się nie spieszyło. Cicho westchnął. Obiecał sobie, że zrobi jeszcze Walterowi wykład na temat prędkości wypełniania rozkazów od starszych stopniem.



_______________
Szczerze, to nie bardzo wiem, jak miałaby wyglądać ta pomoc xD
Możesz się Ty tym zająć xD

[Ciri]

-Jesteś pewny, że to dobry pomysł?-nie ufała asasynom. Z trudem wypowiedziała te słowa.
Teraz patrzyła na niego zielonymi oczami, w których krył się ból. I swego rodzaju upokorzenie, że musi czekać na czyjąś pomoc. Na pomoc wroga. Gdyby miała wybór, odeszłaby stąd jak najprędzej. Choćby miała się wykrwawić, ginąć w mękach. Wszystko to zawarła w jednym spojrzeniu.
Pomoc w tego typu ranach? Szczerze, w dzisiejszych czasach powędrowałaby w typie natychmiastowym pod krew, kroplówki i na blok operacyjny. Ale tutaj możemy pokusić sie o stwierdzenie, że rany zrastają się nieco szybciej, więc wystarczy opatrunek i coś uciskowego.