Opuszczona fabryka

[Jane]

Bzdura. Czysta bzdura. Przecież jej matka nie była asasynką.
A mimo to wyrwało jej się:
- Maddy... - tylko Jane tak zwracała się do Natashy. Właściwie nie wiedziała, na jaką reakcję liczyła. Tak po prostu chciała sprawdzić. Upewnić się.

[Irina]

Spojrzała ze zdumieniem na templariuszkę. Niemożliwe...
-To... to bez sensu - wymamrotała, dalej się gapiąc.

[Jane]

J-jak to?... Chole*a, chole*a, chole*a!...
I jeszcze dodała: "ku*wa", kiedy zorientowała się, że zamiast pomyśleć - wymamrotała pod nosem poprzednie przekleństwa.
Siedziała chwilę w bezruchu, również przyglądając się siostrze, po czym odwróciła wzrok z westchnieniem.
- Rozwiąż mnie... - mruknęła.

[Irina]

Pochyliła się i przecięła ukrytym ostrzem więzy.
- To trochę... dziwne - odezwała się niepewnie.

[Jane]

- Że córka wysoko postawionego templariusza przyłączyła się do wrogiego zakonu? Tak jakby - odparła złośliwie, pocierając nadgarstek. Wstała.


__________
Zakładam, że Tasha ją wcześniej rozbroiła, nie?

[Irina]

Natasha:

- Ojciec był templariuszem? - Tash zamrugała zaskoczona.
- Nie wiedziałam. Matka przygotowywała mnie na wstąpienie do asasynów. Po ich śmierci to asasyni się mną zajęli. Nie templariusze.
Wstała i odeszła kilka kroków odwracając się do siostry plecami.

[Jane]

Prychnęła w ramach komentarza. Oparła się plecami o ścianę.
Dlatego nie pozwalali Jane na kontakt z siostrą. Bo wiedzieli. Pewnie od dawna. Ale nie powiedzieli. Oszukali. Oni wszyscy byli oszustami. Ojciec, matka, oni również.

[Irina]

Natasha:

- Oszukali nas obie. Dlaczego? - powiedziała cicho, jakby czytając w myślach siostry.

[Jane]

// "- Bo nic nie jest prawdą." - ups, ten tekst pasuje do asasyna, nie templariusza... xD
Ale chyba do opowiadania dam, skoro już wymyśliłam xD

- Bo taką mieli ochotę - odparła z przesadzoną dawką ironii. Była oschła, w tej sytuacji to raczej nic dziwnego. Szczególnie przy jej charakterze.

______
Oł noł, wena na wyczerpaniu.

[Irina]

// xD

- Nie sądzę. Nie zrobiliby tyle tylko po to by oszukać. To tak nie działa.

[Jane]

// A tu bym facepalm dała.

- Naprawdę? Hmm... Co ty mi tu nie powiesz?... - mruknęła, przestępując z nogi na nogę.
Sięgnęła do ucha. Nadajnika nie było. Musiał wypaść w trakcie walki. Jeśli został uszkodzony - automatycznie wysłał sygnał do centrali.
Nic nie widziała w ciemności. Uklękła i ignorując ból uda oraz przedramienia, zaczęła szukać po omacku.
Chole*a. Akurat teraz nie miała ochoty na nalot posiłków.

[Natasha]

Nie odpowiedziała. Cała ta rozmowa tylko ją denerwowała. Zerknęła na siostrę, ale nie próbowała jej powstrzymać mowami o tym, że pogorszy swoje rany.
- Co teraz? Skoro wiemy?

[Jane]

Nie odpowiadała.
Nie mogła znaleźć. Zaklęła i powoli wstała. Otworzyła drzwi na oścież, wpuszczając do środka światło. Czemu wcześniej o tym nie pomyślała? Teraz od razu, pomijając chwilę na przyzwyczajenie wzroku do nowych warunków oświetleniowych, zauważyła zgubę. Podeszła do nadajnika i podniosła go. Zdjęła zewnętrzną obudowę i jej oczom ukazała się blado świecąca żaróweczka. Jakżeby inaczej... Zerknęła na zegarek.
Ostrzec Maddy, że za jakieś parę minut wbije tu kilku jej kolegów, uzbrojonych po zęby? W końcu nigdy jej nie lubiła. Nie "nienawidziła", bo były siostrami, ale nie lubiła. A w dodatku ona była asasynką.
Ciekawe, na ile jest bystra. Niech się sama domyśli.

[Irina]

Natasha:
Chwilę zajęło jej łączenie faktów z zachowaniem siostry. Spojrzenie asasynki zrobiło się zimne.
- Wydasz mnie? Czy może dasz mi odejść?

[Jane]

- A co mi przyjdzie z pierwszej, bądź drugiej opcji? Nic. Więc mi to obojętne, czy pójdziesz, czy poczekasz  - rzuciła, wzruszając ramionami.