Lasek

[Connor]

- Wybacz, tym bardziej nie rozumiem... - nic mu się nie kleiło. Co to miało do rzeczy?
Odruchowo zerknął na Lamberta, tak, jakby tamten mógł mu to jaśniej wytłumaczyć.

[Ciri]

-Nie mówiłaś mu?-szybkie pytanie. Czyli wszystko słyszał.
Ciri pokręciła przecząco głową.
-No cóż, tylko ona ma prawo powiedzieć ci akurat o tym-w głosie Lamberta zabrzmiało poczucie winy.
-Ale teraz nie czas na to-dziewczyna zwróciła się do Connora.
//Jakie Ciri głupoty gada. Z ich trybem życia nigdy nie będzie na to czasu... xD

[Connor]

Jeszcze mocniej ściągnął brwi. Nie cierpiał nie rozwiązanych zagadek. I tego uczucia, kiedy było się jedynym nieuświadomionym. Zwłaszcza, że tym razem nie mogło chodzić o błachostkę.
Cofnął się o krok, by mieć ich oboje naraz w zasięgu wzroku.
Nie wiedział, co ma zrobić. Nie mógł jej zmusić do wyjaśnień, ale bał się coraz bardziej. Nie do końca potrafił to sobie wytłumaczyć, ale bał się. Te wszystkie niedomówienia z obu stron nie robiły mu najlepiej.

[Ciri]

Spuściła wzrok.
-Powiem ci... później. W innych okolicznościach. Na razie lepiej pozostać w... formalnych stosunkach.
Cały czas mówiła cicho, z trudem pokonując załamujący się głos.

[Connor]

Jedyne rozsądne wyjaśnienie, jakie znalazł, to to, że Ciri chce w ten sposób po prostu wszystko zakończyć. No cóż, zasłużył sobie. Wypuścił z płuc powietrze z cichym westchnieniem, zrezygnowany.
- Więc dobrze... - powiedział, zbyt miękkim głosem, wlepiając wzrok gdzieś wysoko, w korony drzew i mocno zagryzając wargę.
Skoro to ma być już koniec...

[Ciri]

-Ej, dzieciaki, nie macie pojęcia jak bardzo się oszukujecie-Lambert pokręcił głową z delikatnym uśmiechem
Ciri spojrzała na niego oburzona.
-Źle mnie rozumiesz-wstała i podeszła do Connora z niepokojem błyszczącym w zielonych oczach.
-Nie chcę krzywdzić ciebie, a tym samym siebie. Zrozumiesz, kiedy wszystko ci wyjaśnię. Ale to nie jest miejsce na takie rozmowy.

[Ciri]

//Trza zrobić jakoś tak, coby ona była taka śpiąca na lekach przeciwbólowych. I w jakimś ogarniętym miejscu, bo mam pomysła... xD

[Connor]

// Naczy co? Do mnie się mówi: zrób tak i tak... xD

Spoglądał to na dziewczynę, to na faceta. Pogubił się już całkiem i jakiekolwiek próby poukładania tego wszystkiego kończyły się fiaskiem. Wyglądał wtedy niemalże, jak zaszczuty szczeniak.
Zamknął oczy i otworzył je dopiero wtedy, kiedy jako tako ustabilizował się emocjonalnie.
- No... Dobrze - nie pozostawało mu nic innego, jak na to przystać. Miał jedynie nadzieję, że rzeczywiście otrzyma te wyjaśnienia. I że jednak nie musi to być koniec...

[Ciri]

//Załatw tylko ogarnięte (czyt. czyste i zamknięte) miejsce gdzie ona może sobie zasnąć i nie zostać zjedzona przez mrówki.

Ciri czuła się coraz gorzej, więc dobrnęła do drzewa i znów usiadła. Lambert spojrzał na nią i szybko podszedł bliżej.
-Ile krwi już straciłaś?
-Około litr wczoraj i półtorej dziś. Przez postrzał-pochyliła głowę w nagłym spazmie bólu, który na nowo do niej docierał.
Lambert delikatnie dotknął jej czoła. Chłodne, za chłodne.
-Ej, tylko mi nie mdlej. Trzeba cię połatać, nim się wykrwawisz, mała-mruknął cicho, tymczasowo zawiązując na wysokości ramienia bandaż, służący za opaskę uciskową.

[Connor]

// Yyy... Chata jego brata? (jej, zrymowało się xD) Dawno sprzątane nie było, ale mrówek raczej tam nie ma xD

Zbliżył się nieco do nich. Nigdy nie wiedział, co robić w takich sytuacjach, mimo, że często był ich świadkiem. Ale fakt - najczęściej właśnie to on sam je powodował. Był zabójcą - nie lekarzem.
- Chyba nie masz zamiaru tutaj tego robić? Jeśli wda się zakażenie? O ile jeszcze nie... - mruknął, w gruncie rzeczy tylko po to, by cokolwiek powiedzieć.

[Ciri]

//Może być. xD

Lambert podniósł na niego wzrok.
-A znasz inne miejsce? Poza tym ona nie da rady iść.
-Właśnie że dam! Umiem chodzić-warknęła Ciri na chwilę spoglądając na nich buntowniczo.
Mężczyzna całkowicie ją zignorował, bo już po chwili spuściła głowę i napięła mięśnie.
-A ja jej nie poniosę.-dokończył.
Tymczasem z zapachu substancji wywnioskował, że musi to być mocny lek z dodatkiem morfiny. Napełnił strzykawkę i ostrożnie wkuł się w ramię Ciri, która miała ten fakt w głębokim poważaniu, bo już niemal mdlała z bólu i upływu krwi.

[Connor]

Po chwili milczenia powiedział, z miną odrobinę poważniejszą niż do tej pory:
- Znam. Niedaleko stąd jest domek w lesie - nie wdawał się w szczegóły.
- Ja mogę ją zanieść - zaoferował się. Zerknął uważnie na nią. Tym razem miał zamiar pomóc jej na tyle, na ile będzie w stanie.

[Ciri]

Ciri już nie oponowała.
-Może być-Lambert mruknął i chwilę czekał, aż gęstawy płyn wniknie do krwiobiegu wilkokrwistej. Dopiero po tym wyjął igłę i odsunął się.
Obwiązał jej ranę symulantem bandaża. Z tego co zauważył kule nie utkwiły w ranie, a jedną z wcześniejszego postrzału Ciri musiała już wyjąć.
-Idźcie przodem. Postaram się zamaskować ślady-powiedział.

[Connor]

Przykucnął bliżej dziewczyny, ostrożnie wziął ją na ręce i podniósł się wraz z nią. Rozejrzał się uważnie dookoła, żeby zorientować się w terenie i obrać właściwy kierunek. Potem ruszył przed siebie, odnajdąc dobrze ukryty pomost z przewróconego drzewa, łączący wysepkę z brzegiem.

______
zt

A tak swoją drogą... Ile lat ma Lambert? xD

[Ciri]

//Nie wiem tak szczerze. Około 50, może trochę mniej.