Mieszkanie Iriny i Iskry

[Jon]

Ryan:

Skończył. Parę ostatnich postów przeczytał dobrych kilka razy.
Zamknął laptopa i odsunął się od niego. Film się już skończył, ale Ryan nawet tego nie zauważył.
Stał przez chwilę, bez ruchu, wpatrzony w jeden punkt, za oknem. Nagle uśmiechnął się ironicznie.
Wiedział, że nie będzie miał łatwego życia. Nikt jego pokroju nie ma łatwego życia. A jednak po cichu marzył, że mu się jednak uda. Chyba się zakochał. A może to było jedynie zauroczenie?
Nadzieja matką głupich. On był strasznie głupi.
Ostatnio okazało się, że wszyscy są zdracjami. Nikomu, nikomu nie może zaufać. W wieku kilkunastu lat upewnił się, że jest sam. Na całej wielkiej Ziemi jest sam. Wrócił do pierwszego pokoju.
Wziął do ręki kubek, zamieszał i wypił resztę kakao, zerkając przy tym na Iskrę. Myślami był już na zewnątrz, robiąc wyliczankę, w którym kierunku ma się udać.

[Irina]

Iskra:

Coś kazało jej się obudzić, może fakt, że nagle zapadła cisza. Wyplątała się z kokonu i zerknęła w stronę Ryana rozespanym wzrokiem.
- Przysnęłam? Mogłeś mnie obudzić - mruknęła, rzucając mu długie spojrzenie.

[Ryan]

- Nie było takiej potrzeby - rzucił.
Zgarnął wszystkie swoje rzeczy i usiadł na kanapie.
- Wiesz... Trochę mi szkoda, że tak to wszystko się potoczyło, ale... Chciałbym być wściekły, ale nie potrafię  - początkowo patrzył chwilę na Iskrę, potem jednak powoli odwrócił wzrok. Oparł dłonie na udach. Wstał.
Wyglądał, jakby chciał jeszcze coś dodać, ale się rozmyślił. Ruszył do drzwi. Jeszcze się odwrócił i z ręką na klamce powiedział:
- Nie wiem, po co to robiłaś, ale zostaw mnie już w spokoju.
Wychodząc nie mógł powstrzymać psychopatycznego chichotu.

//
Teraz ten "zdrajca"?

[Ciri]

Iskra:
Patrzyła na niego osłupiała.
- Ryan! O co ci chodzi?! RYAN! - krzyknęła za nim.
Przygryzła wargę, myśląc intensywnie.
//Nom. Napisz pierwsza gdzieś, po tym jak zdrajca się z nim skontaktował.