Siedziba Ostrzy

[Ciri]

Pokręciła głową z dezaprobatą. Szybki ruchem ściągnęła koszulkę, która zmieniła już kolor z szaroniebieskiego na czerwony.
Odwróciła się tyłem do Connora, odgarniając włosy i pochylając głowę.
Od karku, aż do łopatek biegło długie, acz niezbyt głębokie cięcie. Poza tym dolna część jej pleców przypominała kolorem obitą śliwkę, a przez rozciętą skórę nadal płynęła krew. Resztę stanowiły siniaki i niewielkie zadrapania.

[Connor]

Podszedł bliżej, obejrzeć ranę. Potem wygrzebał apteczkę z rzeczy przyniesionych przez Ciri. Wziął wodę utlenioną. […] Na koniec delikatnie, by dodatkowo nie krzywdzić rannej, wtarł maść przeciwbólową i antyseptyczną (?).

// Yup, jestem leniem xD

[Ciri]

Syknęła, kiedy rana zapiekła w zetknięciu z maścią, ale już po chwili zamiast bólu pozostało tylko nieprzyjemne mrowienie.
Ciri spojrzała w dół z niechęcią i westchnęła ciężko.
- Już wyglądam jak wieloryb, a to dopiero czwarty miesiąc.
//Podejrzewałam, że tak będzie xD

[Connor]

Odłożył, co miał w rękach i wytarł je o swoje ubrania. Z racji, że ciuchy zmieniły już kolor z oryginalnego na bordowy, to parę dodatkowych, tłustych plam nie robiło najmniejszej różnicy.
Przymrużył oko, spoglądając na Ciri.
- Hm, nie przesadzaj. Nie to jest najgorsze.

// Naprawdę?
No pacz, wróżbita Maciej...
xD

[Ciri]

- A co? - założyła ręce na piersi, patrząc na niego z rozbawieniem.
Podsunęła się bliżej.
- Jak się czujesz będąc ojcem?

[Connor]

- Pięć miesięcy do wytrzymania z kobietą w ciąży - rozłożył ręce, z ciężkim westchnieniem.
Zamyślił się.
- Jakoś tak... Dziwnie... - przeczesał palcami włosy.

[Ciri]

Z jej twarzy zniknął uśmiech.
- Nie wiem, czy sobie poradzimy. Nigdy nie zajmowałam się dziećmi.
Włożyła koszulkę i odwróciła się do niego plecami, nerwowo przechadzając się po pomieszczeniu.

[Connor]

- Uhmm... - zagryzł wargę.
- Damy radę. Dziecko to przecież nie zgraja łowców.

[Ciri]

- Obawiam się, że może być gorzej niż z łowcami. Nie umiem nawet zrobić kaszki.

[Connor]

- No... Jeszcze masz chwilę czasu do nauki.

[Ciri]

Usiadła na łóżku.
- Pocieszające... A jak nie damy rady? Ja nawet psa nigdy nie miałam - rzuciła mu przerażone spojrzenie.

[Connor]

Wzruszył ramionami.
- Co cię nie zabije, to cię wzmocni - westchnął z delikatnym uśmiechem.

[Ciri]

Zmrużyła oczy.
- Nie zwiejesz mi, no nie?

[Connor]

- Ale nie będziesz mi kazała zmieniać pieluch?

[Ciri]

Opadła na łóżko i leżała, machając zwieszonymi nogami.
- Będę. I będziesz je karmił. A imię?