Imię:Jej pełne imię brzmi dokładnie Carollynnie. Jednak ta przedstawia się jako Carollyn.
Ksywka:Carollyn, ew. Caro, Lynnie.
Nazwisko:Evans.
Wiek:Dziewczę to posiada już/aż 21 lat.
Płeć:Dziewczyna, kobieta, pani.
Charakter:Carollyn ma dosyć specyficzny charakter. Bardzo trudno zrozumieć jej wahania nastroju. Tak naprawdę mało kto wie, jaka dziewczyna jest. Najtrudniej zdobyć jej zaufanie i przyjaźń. Odrzuca każdego, bo boi się, że znowu przytrafi jej się to samo. Jednak stara się to zmienić. Z widoku jest bardzo skrytą, zamkniętą w sobie panią, która unika kontaktów z innymi ludźmi. Jest bardzo nieśmiała i trudno nawiązać jej kontakt z innym. O wiele bardziej woli samotność, to też niechętnie uczestniczy w różnych zabawach, czy imprezach. Często siedzi sama w swoim kącie i rozmyśla. Potrafi wiele godzin spędzić na rozmyślaniu o swojej przyszłości i o tym co może się stać. Jednak jest bardzo spokojna. Potrafi opanować prawie każdą sytuację oraz podchodzi do takowych z pewnym dystansem. Nie daje łatwo się sprowokować - cecha ta szczególnie przydaje się podczas różnych kłótni. Carollyn nie lubi się kłócić. Robi to tylko wtedy, kiedy zajdzie taka potrzeba. Potrafi jednak "zmieszać kogoś z błotem", gdy widzi, że człek taki nie ma szacunku, czy to do niej, czy do innego członka, bądź obcego. Gdy wie, że ktoś może skrzywdzić innego człowieka potrafi być arogancka, a nawet agresywna. Staje w obronnie słabszych, których uważa za ludzi "tego samego pokroju". Często mówi lakonicznie, ironicznie i sarkastycznie dodając do tego taki "swój" uśmieszek. Stara się być miła dla innych, jednak ma takie dni, kiedy po prostu się jej nie chce. Jest bardzo inteligentna i sprytna, co przejawia się w jej niektórych odpowiedziach. Bardzo wiele wymaga od innych, jednak najwięcej wymaga od siebie. Boi się presji, którą wywiera na niej otoczenie. Miewa także napady hipochondrii, które charakteryzują się chronicznym lękiem. Typowa realistka - rozważna zawsze twardo stąpa po ziemi. Stara się rozważyć wszystkie możliwe za i przeciw. Do rozmów z innymi towarzyszami często wplata wyrazy z jej ojczystego języka. Nie jest zbyt kreatywną waderą więc woli korzystać ze sprawdzonych rozwiązań. Uważa, że skoro zostały sprawdzone to są najlepsze. Ona nie znosi, gdy ktoś się jej sprzeciwia. Nie toleruje wszelkiej niesubordynacji, jednak sama rzadko kiedy się podporządkowuje. Nie lubi kiedy ktoś jej przerywa, jednak sama robi to z wielką chęcią. Zdarza się, że czasami nie powiedzieć swojemu towarzyszowi słowa. Jest bardzo obrażalska, potrafi obrazić się o najmniejszą błahostkę, a następnie robi jej się głupio, że zachowała się tak, a nie inaczej. Bardzo trudno jest jej przeprosić za swoje zachowanie, czy poprosić o coś innego. Typowa niepoprawna romantyczka - potrafi się bardzo szybko zakochać, jednak z "od kochaniem" jest już bardzo trudno. Czasami nie potrafi dostrzec wad w drugim człowieku. O wiele bardziej woli zauważać te "dobre strony". Dopiero kiedy pozna drugiego i wie, że może mu zaufać otwiera się. Staje się gadułą, która czasami nie wie, kiedy przestać mówić - zdarza się nawet, że plecie bez sensu. Dopiero, kiedy zaprzyjaźni się z kimś zmienia się - przede wszystkim zaczyna się śmiać i opowiadać różne historie, których ma aż w nadmiarze. Do starszych zawsze odnosi się z należnym szacunkiem i kulturalnie - wie, że Ci przeżyli więcej i może się od nich czegoś nauczyć. Przez całe życie zdążyła wytworzyć coś na rodzaj "kaftanu", który skrywa całą jej prawdziwą osobowość. Na pozór wymagająca i bardzo surowa, jednak kiedy przyjrzeć się z bliska jest piękna i jedyna w swoim rodzaju.
Link do wyglądu:
Historia:Urodziła się w czasie wojny. I to takiej wojny, że straciła wszystko. Rodzinę, znajomych. Jedna przeżyła.
Zaufała pewnemu człowiekowi. Obiecał, że się nią zajmie, że wynagrodzi jej wszystkie zło stracone.
Zaś nie miał wobec niej czystych zamiarów. Gdy skończyła 10 lat zaczął ją bić, gonić do sprzątania i do pracy ponad ludzkie siły. Pewnej nocy, kiedy już nie mogła wytrzymać skradła się niczym kot do kuchni, wzięła nóż. Przyłapał ją na tym starzec. Złapał ją. Ona, jako mała dziewczynka z łatwością wyślizgnęła się. Stanęła po drugiej stronie kuchni. Najmniejszy ruch mógłby spowodować, że on rzuciłby się na nią. Rzuciła nożem, wprost w jego serce. Padł.
To był szok. Mężczyzna, który się nią zajął, nie żył. Wyskoczyła przez okno, w międzyczasie łapiąc dwa inne noże i trochę jedzenia. Stwierdziła, że przeżyje. Różnie było, raz lepiej, raz gorzej, ale żyć nie umierać.
W wieku 18 lat doszła do miasta. Miasto było położone daleko od wsi, gdzie mieszkała. Od czasu do czasu kradła w jakichś domach jedzenie, ale nic więcej. Bała się zaufać komukolwiek.
I tak błądziła po tym mieście przez 3 kolejne lata. No i teraz jest tutaj.
WilkWiek:3 lata
Link do wyglądu:
