Ukryta zatoczka

[Ezio]

Tajemnicze miejsce, krąży o nim wiele legend... Jedna z nich mówi, że istniała tutaj kiedyś siedziba starożytnych Assassinów. Jednak niewielu ma pojęcie, gdzie ta zatoczka się znajduje, gdyż jest ona dobrze ukryta.

[Elynn]

Bardzo szybko odnalazła drogę do zatoczki. Nie była już tą małą wystraszoną, niedoświadczoną Cate. Teraz wszyscy mają okazję poznać Elynn - asasynkę... wilkokrwistą asasynkę. Rozejrzała się.
-Uhhh... całkiem ładne miejsce. mruknęła pod nosem. Usiadła na jednym z drzew... dawno z nikim nie rozmawiała, lecz nie przeszkadzało jej to.

[Ezio]

Na skale, w cieniu drzew pojawiła się tajemnicza osoba, sama do cienia podobna. Postać młodego mężczyzny w szarych, niemal czarnych szatach. Siedział lekko przygarbiony, parę metrów od Catelynn (mam nadzieję, że nie przekręciłam xD), uporczywie wpatrując się w wodę. W końcu podniósł wzrok, który utkwił tym razem w dziewczynie. Ale nie odezwał się ani słowem. Jego wyraz twarzy, nienaturalnie bladej, ukrytej niemal całkiem pod kapturem, również się nie zmienił.

[Elynn]

Nagle pojawił się tu dziwny cień, po chwili przybrał on formę dziewczyny. Blada twarzyczka, pełna blizn związanych z jej śmiercią delikatnie obróciła się w stronę chłopaka. Niezwykle jasne niebieskie oczy zaszkliły się, lecz Nicki nie potrafiła płakać. Spojrzała w stronę Elynn. Zmieniła się. Teraz wygląda jak prawdziwa asasynka. Podeszła do niej, a w tym samym momencie Cate zrobiło się dziwnie zimno. Odwróciła się i spostrzegła siostrę... przecież ona nie żyje...
-N...n...Nicki?- powiedziała przerażonym głosem. Po chwili spostrzegła także chłopaka. Czyżby uderzyła się mocniej w głowę?

[Ezio]

Duch Ezia momentalnie rozpłynął się w powietrzu, niczym mgła, by powoli zmaterializować się w innym miejscu, nieco bliżej Cate i Nicki. Nie mógł opuścić ziemskiego padołu - osoba, którą tak bardzo skrzywdził za życia, mimo, że już również zmarła, nadal żywiła do niego głęboką urazę. A bez jej przebaczenia musiał się nadal tułać na tym świecie, być może po wieki.
Z bliska lepiej widać było cierpienie, ból i żal, emanujący z jego twarzy, pozornie tak zimnej i nieczułej.

[Elynn]

Nicki nie zwróciła uwagi na przeniesienie się Ezia... przynajmniej czegoś co przypominało dawnego Ezia. Spojrzała tylko na siostrę nic nie mówiąc.

[Connor]

// Cza coś wymyśleć... Będą się tak lampić w nieskończoność? xD

Zjawa powoli spuściła głowę, zatrzymując wzrok na ranach na swoim "ciele". Wyglądały jakby nadal krwawiły, choć było to w zupełności nie możliwe. Powstały przecież już po śmierci Ezia. Miały jednak znaczenie jakby symboliczne. Zadała je Nicole. Obrazowały zdradę i krzywdę, jaką wyrządził.
Dotknął szyi. Z niej również, wąską stróżką spływała krew...

[Elynn]

-Cate... rozumiem. Ja muszę być przy Tobie, ale dlaczego on także się tu pojawił? - mruknęła w końcu Nicole.

[Ezio]

- Doskonale wiesz, czemu... - odezwał się po chwili tonem iście grobowym. Był skazany na żebranie odpuszczenia u Nicki. Ale była też druga strona medalu. Nie mógł też opuścić ziemi, dopóki jego morderczyni nie zostanie ukarana. Dziwnym trafem nie wiedział o tym, że ma syna.

[Elynn]

Zignorowała jego uwagę. To chyba oczywiste, że nie może mu wybaczyć... mimo, że nie żyje. Cate spojrzała na siostrę... była jednocześnie smutna i zdenerwowana.
-Jak to się stało, że umarłaś? - zapytała cichym głosem. Nicki sobie wszystko przypomniała...
-Alex oszukała asasynów... oskarżono mnie o zabicie Ezia...

[Ezio]

Cicho jęknął. Jeden, jedyny błąd kosztował go nie tylko stratę osoby, którą kochał, ale jeszcze do tego życia. Czy to była zbyt mała pokuta?... Rozumiał, że to było nie fair, w stosunku do Nicki, ale... Przecież nadal ją kocha, pomimo, że już nie żyje!
Nie żyje... Ponownie przejechał opuszkami palców po gardle, umazując je w krwi. Do tej pory miał jeszcze trudności z pogodzeniem się ze swoją śmiercią. I śmiercią Nicole. Gdyby nie Alexandra... Ah! Wszystko byłoby okay! A teraz? Teraz jest jakąś pierniczoną zjawą, nawet po drugiej stronie nie może zaznać spokoju...
Podniósł lekko głowę, przysłuchując się rozmowie dziewczyn. Cate... Może ona da radę mu pomóc?

[Elynn]

Elynn wstała ze złością. Alex? Ta ALEX! Przecież to ich kuzynka...
-Po pierwsze - nie możliwe, że to wina Alex... to nasza kuzynka, po drugie - dlaczego jesteście tacy chłodni wobec siebie? Za życia wydawało się, że coś jest między wami. (Nie chodzi jej o temperaturę ciała xDD)- powiedziała nieco ze zdziwieniem.

Nicki słysząc słowa Cate upadła na ziemię. (Chodzi o to drugie) Spojrzała na Ezia. Jej nie bijące już serce wciąż krwawi z niezwykłego bólu.

[Ezio]

// Tak rozkminiam... Duchy odczuwają ból? O.e' xD

[Elynn]

//Uczucia chyba mają, a to z sercem to tylko takie... oj weź, nie miałam co napisać. xDD

[Ezio]

// Bo ten tego... Normalnie Ezio rzuciłby się na pomoc, ale skoro i tak są martwi... I nwm xD