Opuszczona fabryka

[Delilah]

Nawet nie spojrzała.
- Nie byłoby. Dalej jest ślepy zaułek, gdzie możemy dostać w zęby. Znaczy ja mogę... Trochę podpadłam. Całkiem lubię moje uzębienie, więcej jestem na nie.
Wsadziła ręce w kieszenie.
- Szlag, nie wzięłam telefonu - mruknęła.

//Yyym... Jak wolisz... Tyle że tak średnio mamy dalej plan... chyba

[Ryan]

// Naczy, miało być: kłótnia, zabójstwo brata Ryana, posądzanie Iskry i próba jej skasowania w odwecie. To jest jakiś plan, nie? xD

- Ty to chyba wszystkim już podpadłaś - burknął, pochylając głowę i szurając co chwila butami.
- Braciszkowi też, czy inną sprawę miał do ciebie? - znowu zaczynał tracić panowanie nad sobą, za dużo wrażeń na jeden dzień, jak dla niego.

[Delilah]

//Znaczy, mi chodzi po tym planie.

- Brat ma... zadanie. Dobrze płatne, ale niebezpieczne. Jak wpadnę, to nie będzie, że ojciec mnie z tego wyciągnie, tylko zdechnę w męczarniach. Wesoła perspektywa. Brat mówi, że przecież i tak się zgodzę, nie mam kasy.
Zerknęła na niego.
- Moje życie bywa kosztowne.

[Ryan]

// Etto... Ale to i tak nam trochę zajmie xD

- Ku*wa, pie*dolenie... - warknął, właściwie od rzeczy. Jego oczy błysnęły złotem. Zdarzało mu się nad tym nie panować, kiedy bywał podirytowany. Kiedyś całkiem się przemienił. No cóż... Był już wtedy zmuszony wyeliminować świadka...

[Delilah]

//xD

- To, że muszę czy to, że kosztowne życie? Bo rzeczywiście... Za coś musze być piękna - uśmiechnęła się złośliwie.
- Mam do ciebie znaczące pytanie Ryan... Czy uważasz, że nie warto mieć kobiety, którą można kupić?

[Ryan]

Zmrużył oczy, zatrzymując się na chwilę.
- Możesz jaśniej?... O co ci chodzi? - patrzył na nią z lekka z ukosa.

[Delilah]

- Tylko pytam. Nic poważnego. Chcę wiedzieć, ale już nie musisz mówić. I tak przyjmę to zadanie  - wzruszyła ramionami.
- Jestem kobietą, którą się kupuje. Uprzedzając pytanie, nie prostytutką.

[Ryan]

- Cz-czekaj... - mruknął.
Przysunął się trochę bliżej i zrównał się z poziomem jej oczu, chcąc sprawdzić, czy źrenice mieszczą się w standardowych rozmiarach.
- Coś ty dzisiaj brała, hę? - zmarszył brwi.

[Delilah]

Uśmiechnęła się drwiąco.
- Nic. Może powinnam. Dopadły mnie wątpliwości. Dziecko przyjaciela twierdzi, że jestem najlepszą osobą na tym świecie i podziałało to na mnie depresyjnie. Już nie będę...
Przekrzywiła głowę.
- Um, taka mała informacja, moje źrenice i tak nie mieszczą się w normie, więc ze sprawdzania ich nic nie wyjdzie.