Park w centrum

[Ryan]

// Ją też cesz ukatrupić?

[Irina]

//Nołp, ale zrobię jej dużą krzywdę. Będzie bez oka.

[Ryan]

// Uuu... ^^

[Delilah]

//Uroczo, nieprawdaż?

[Ryan]

// Ayee xD

[Delilah]

//Ojciec zadba o to, żeby nie była niesprawna, bo taka mu się nie przyda, ale będzie miec jedno oko takie, drugie takie. Ale jedno jej wydłubiemy, będzie fajnie.

[Ryan]

Kiedy ból zaczął nareszcie słabnąć i przeszedł w otępienie, Ryan ogarnął się na tyle, by zauważyć, że znajduje się na dachu. Jęknął głucho. Co on tu, ku*wa, robi? Podniósł się do pozycji siedzącej, ale świat zatańczył wkoło niego, zmuszając go do dłuższego odpoczynku.

Lloyd obracał w palcach nóż i nie odwracając od niego wzroku mruknął, niby to obojętnym tonem:
- Nie zostawię cię tak. Ledwo trzymasz się na nogach.

[Delilah]

James dotarł z nieco trzęsącą się Iskrą na dach.
- To ona ledwo trzyma się na nogach - odparła Irina - My sobie poradzimy.
Rzuciła Jamesowi szybkie spojrzenie.
- Tam jest jeszcze Ryan - wymamrotała Iskra, wskazując na miejsce, z którego przyszła.

[Ryan]

- Mam ją stąd zabrać? - Lloyd wyczuł, że Irina chce się go pozbyć. Ale i tak miał zamiar tu wrócić po znalezieniu młodej bezpiecznej kryjówki.
Patrząc na tą dwójkę zastanawiał się, czy ta kobieta rzeczywiście to zrobiła. Po prostu się nim zabawiła.
Ale co on miał teraz z tym zrobić, skoro naprawdę się w niej zakochał...?
Wymienienie imienia podopiecznego uratowało go od zatracenia się w raniących rozmyślaniach. Co on tu robił? Co on w ogóle robił przez tyle czasu, chole*ny gówniarz jeden?
Miał wielką ochotę zostawić teraz szczeniaka samemu sobie, żeby rzeczywiście się nauczył, co to znaczy żyć na ulicy, ale nie mógł tego zrobić. Raz, że był jego opiekunem, dwa, że znając go, wolałby tam zgnić, niż przyznać się do błędu.
- W takim razie trzeba będzie się zająć ich dwójką - westchnął, z pewną niechęcią.

[Delilah]

- Dzięki - uśmiech Iriny był odrobinę naciągany. Podeszła, by dać Lloydowi buziaka, pod czujnym spojrzeniem Jamesa.
- Musimy iść, Irina - odezwał się mężczyzna.
Skinęła głową, pomachała lekko oszołomionej Iskrze i razem z Jay'em zdawała się bardziej sfrunąć niż zeskoczyć z dachu.

[Ryan]

***
Ryan smętnie szedł obok Lloyda niosącego na rękach Iskrę. Ręce trzymał w kieszeni, a każdą próbę podjęcia rozmowy przez mężczyznę zbywał milczeniem.
Opuścili już centrum i znajdowali się gdzieś na obrzeżach miasta, w nieznanej wilkokrwistemu dzielnicy, kierując się na kryjówkę, o której położeniu wiedział jedynie Lloyd.
Właśnie zastanawiał się, czy nie skorzystać z okazji i czmychnąć. Może i był w obcej okolicy, a w głowie jeszcze lekko mu szumiało, ale opiekun nie zdążyłby zareagować, trzymając dziewczynę.
Za parę metrów miałby idealne warunki - ciemna odnoga ulicy. Tak. Ucieknie.
Nie zdążył jednak zamiaru wprowadzić w życie, gdyż właśnie z tamtej uliczki wyłoniła się jakaś banda podejrzanych typów, widocznie mająca ich na celowniku. Stanął jak wryty.

[Delilah]

Jasnowłosy wyłonił się z grupy, niczym królik z kapelusza magika. Podszedł bliżej, stanowczo za blisko, jak dla trzęsącej się Iskry. Patrzyła na niego z pogardą.
Uśmiechnął się do niej lekko.
- Nie znam was, moi drodzy. No, prócz ciebie, Ryan. Ale znam Iskierkę i była bardzo niegrzeczną dziewczynką. Niegrzecznych trzeba ukarać, prawda? Otóż, dajcie nam dziewczynę, a ja... Nie przerobię was na miazgę - szeroki uśmiech z jego strony, gdy patrzył na Lloyda wyzywająco.
Iskra wyrwała się i rzuciła w stronę budynków, ale powstrzymał ją jeden strzał. Zastygła na ziemi, z krwawą raną na wysokości żeber.
- Następnym razem będzie wyżej, moja droga. Nie przeszkadzaj kiedy dorośli rozmawiają - jasnowłosy uśmiechnął sie ponownie, podczas gdy jego grupa nadal miała na celowniku Lloyda, Ryana i przy okazji Iskrę.

[Ryan]

Ryan cofnął się o krok, zaciskając pięści. Nie miał pojęcia co się dzieje. Od wydarzeń w parku począwszy, przez dalsze wydarzenia, aż do ocknięcia się na dachu, pamiętał co najmniej, jak przez mgłę. Wpatrywał się wściekłym wzrokiem w faceta przed sobą, potem we wszystkich po koleji, na Lloydzie kończąc. Ten, w przeciwieństwie do chłopaka był zupełnie opanowany.
Asasyn powoli przesunął się tak, by stać pomiędzy młodzikami a tamtymi.
Był beznadziejnym nauczycielem i opiekunem. Zdawał sobie z tego sprawę. Dlatego właśnie teraz nie mógł pozwolić, by Ryanowi coś się stało. Siostrzenicy Iriny też nie odda.
- Mało interesująca transakcja - odparł.

[Delilah]

Jasnowłosy gwizdnął cicho.Uniósł dłoń.
- Nie rób tego. Pójdę dobrowolnie - głos Iskry łamał się, gdy mówiła.
Mężczyzna uśmiechnął się lekko.
- Jakaś ty nagle pokorna, Iskierko. Ileż w tobie uczucia, dla tego chłopaczka. Nie sądzę, że sobie na to zasłużył.
- Gówno cię to powinno obchodzić. Idę to idę. Nie ma powodów. Irina już nie żyje, James pewnie też. A jeśli nie pójdę... znajdziesz mnie. Prędzej czy później. Nikt nie musi ginąć. Rozumiesz? Nie jestem warta tej krwi - niemal krzyczała.
- Jak na kogoś kto właśnie umiera, bardzo jesteś waleczna. Jest jeszcze coś, o czym chcesz nam powiedzieć? Piękny czas na wyznania!

[Ryan]

- Wystarczy - wtrącił się Lloyd. - Ona z wami nie pójdzie.
Może i wyglądali groźnie. Może i byli groźni. Ale on był asasynem i nie miał zamiaru poddawać się tak łatwo.
Ryan, zdezorientowany, stał cicho, nadal w tym samym miejscu. Zerknął na Iskrę. Może by nawet zrobiło mu się jej żal. Wciąż jednak pamiętał zapiski z pamiętnika w jej laptopie. Nie mógł jej wybaczyć. Zdradziła go, oszukała. Wystawiła do wiatru jego uczucia.