Karczma "Bida"

[Connor]

// Do bójki potrzebuję pomocy Tony'ego (jakaś zaczepka słowna, komentarz), da się załatwić? xD

A w chole*ę z tym wszystkim! Przecież tak nie da się wiecznie!
Wstał, zostawiając menu na stoliku.
Żeby chociaż nie było tam j e g o... Cóż, trudno.
Zagryzł dolną wargę, przeciskając się między stolikami a grupką wycieczkowiców, niezdecydowanych gdzie usiąść.
W końcu dotarł do Ciri i Tony'ego.
- Ciri - odezwał się po krótkiej chwili ciszy - możemy porozmawiać?

[Ciri]

Uniosła wzrok na Connora i zaczęła się podnosić się z miejsca, ale powstrzymał ją Tony, sięgając przez stół.
- Nie, nie możesz porozmawiać. Możesz za to pójść - warknął.
- Tony... - odezwała się Ciri zmęczonym głosem.
- To w końcu wszystko jego wina, minie czas, on zniknie jak sen złoty, a ty będziesz nia... - spojrzenie Ciri sprawiło, że zamilkł, rzucając tylko Connorowi wyzywające spojrzenie.
Wydawał się być jednak nieco zaskoczony, że Ciri nie powiedziała Connorowi o ciąży i Tony, wbrew sobie samemu, trochę mu współczuł.

[Jon]

Connor:

Nawet nie zauważył ostatniego, urwanego fragmentu zdania.
Krew w nim się zagotowała. Jak on śmie się wtrącać!
Zwinął dłoń w pięść i wymierzył w szczękę Tony'ego zanim w ogóle zdał sobie sprawę z tego, co robi. Zupełnie, jak człowiek z ADHD. Najpierw robi, potem myśli.

[Ciri]

Trafił. Tony wydawał sie bardziej zdziwiony niż rozgniewany, za to w oczach Ciri zabłysła furia. Gdy przyjaciel wstał, by oddać cios, szarpnęła go na miejsce. Potem sama wstała i wypchnęła Connora za drzwi, ciągnąc za sobą Tony'ego.
- Ile wy macie lat, do cholery jasnej?! Pięć?! - wywarczała, ale Tony zignorował ją całkowicie, odstawił na bok poza zasięg ciosu i poszedł przyłożyć Connorowi.

[Jon]

* jakiś czas później *

Na parkingu przed karczmą zebrał się niewielki tłumek gapiów, podekscytowanych możliwością darmowego obejrzenia bójki. I to jakiej! Obaj mężczyźni, jak się domyślano, bijący się o dziewczynę, prezentowali ciekawe taktyki walki. Obaj mieli w tym wprawę. Zapowiadało się ciekawe przedstawienie.
Trwało tyle, że zdążyli nawet poobstawiać swoich faworytów w zakładach.
Nikt nie zadzwonił na policję.
Ani Connor ani Tony nie zwracali uwagi na publiczność, energicznie ich dopingującą. No, może na tyle, by nie próbować przemiany. Raz jakiś facet próbował ich rozdzielić, ale szybko zrezygnował.
Na początku zdecydowanie prowadził Connor, mimo wszelkich swych kalectw. Nawet nie widząc na jedno oko posłał dobrych parę razy Tony'ego na chodnik. Zamiast wykorzystać swoje wyuczone metody walki - z furią rzucał się na przeciwnika. Na dłuższą metę przestało się to sprawdzać.
Wtedy przewagę zyskał Tony, mocno już pokiereszowany. Kilka akcji, bardziej lub mniej udanych, później to Connor rozpłaszczył się na ziemi, przy głośnych okrzykach tłumku. Potem było już coraz gorzej...

Spoglądał na przeciwnika wściekłym wzrokiem. A tamten tylko durnowato się uśmiechał.
Miał rozkwaszony nos, długie rozcięcie na gębie i coś z nadgarstkiem. Z postawy Tony'ego wynikało również, że boli go chyba pożądnie lewe kolano. No i w trakcie walki zdążył jeszcze wypluć dwa zęby.
Connor mógł wymienić złamane żebro, które niemiłosiernie utrudniało oddech, obitą mordę, jakieś stłuczenia i otarcia... Tony trafił niestety w najsłabszy punkt - ostatnią ranę w boku. To przez to aktualnie Connor nie był w stanie podnieść się z chodnika, a jedynie wywarkiwał przekleństwa pod wiadomym adresem.
Koniec walki. Zerknął krótko, ze wstydem w oczach, na Ciri.

[Irina]

Ciri:

Rozgoniła gapiów, którzy najwyraźniej zorientowali się, że dziewczyna z mordem w oczach może być niebezpieczna.
Tony spuścił wzrok pod jej rozognionym spojrzeniem.
- Co to miało, do jasnej cholery, znaczyć? - głos Ciri był podejrzanie spokojny.
- Nie powinnaś się denerwować.
- Nie powinnam? Zaraz ci pokażę, jak się zdenerwuję. Na razie jestem absolutnie spokojna.
- To niezdrowo. I dla ciebie i dla... - nie dokończył, bo mu przerwała.
- Jeszcze jedno słowo, a cię uderzę. Po prostu się zamknij, obaj zachowaliście się jak dzieci, jak pięciolatki, które biją się o zabawkę!
Tony cofnął się, pod siłą jej złości.
- Urządzę ci takie piekło w domu, że się nie ogarniesz - wywarczała - Idź już do auta, zaraz przyjdę.
Wbiła potępieńcze spojrzenie w Connora.
Tony posłusznie odszedł, krzywiąc się z bólu, ale powstrzymał chcę przykopania Connorowi raz jeszcze.
Ciri podeszła do Connora z dziwną miną, na pół wściekłą, na pół rozczarowaną.
- Nie spodziewałam się tego po tobie. Po nim tak, zawsze był pierwszy, żeby komuś przywalić. Ale ty... Connor, czemu ty to wszystko utrudniasz? Źle ci było wcześniej?!
Przetarła twarz i przez chwilę, zza gniewnej maski dało się zobaczyć zmęczenie, znużenie i niechęć. Ale wszystko to zniknęło, gdy tylko na niego spojrzała.
- Mam dość, nie będę tu siedziała, opatrywała się i twierdziła, że jestem z ciebie dumna, bo nie jestem. Jestem wściekła - podniosła głos.
- Daję ci ostatnią szansę i nie spieprz tego Connor. Jesli jutro przyjdę do ciebie i zobaczę, że jesteś naćpany czy pijany to wyjdę i cię zostawię. To będzie koniec, rozumiesz? Więcej nie wrócę, nie jestem jakimś cholernym psem!
- Postaraj się tego nie zawalić, bo następnej szansy nie będzie.

[Jon]

Wbił wzrok w ziemię. Nie był w stanie się odezwać, ani poruszyć, tym bardziej podnieść z ziemi. Czuł się jak młody szczeniak, który właśnie narozrabiał i zbiera burę. A właściwie gorzej.
Przecież, chole*a, to nie tak miało wyglądać! Chciał, on naprawdę chciał tym razem wszystko naprawić!... To tak, jakby chcąc ustawić przewróconą figurkę zrzucił sobie na głowę całą półkę.