Zamek nad jeziorem

[Connor]

- To dobrze... - mruknął. Tylko wzrok miał trochę jakby nieobecny. Upierdliwa wyobraźnia podsuwała mu przed oczy widok wesołej, a za chwilę umierającej Jessici. Uszczypnął się dyskretnie, by wrócić do rzeczywistości.

[Alyss]

Spojrzała na Connora.
-Ty też-powiedziała cicho. Była pewna, że jej brat kiedyś ćpał. Czyżby rodzinne?
Logan westchnął ciężko.

[Connor]

Potwierdził milczeniem. Wstyd mu było, mimo, że oni też brali i w sumie był "wśród swoich".

[Alyss]

-Szukałaś mnie?-spytał Logan. Ściągnął z głowy kaptur, przez co jego dwukolorowe oczy jeszcze bardziej przyciągały spojrzenie.
-Nie. Stwierdziłam, że nie miałes szans stamtąd wyjść żywym. Pościg deptał mi po piętach. Przepraszam.

[Connor]

Zerkał to na Alyss, to na Logana. Z każdą chwilą robił się coraz bardziej... zazdrosny o siostrę.

[Alyss]

-Ja cię szukałem. Nie bardzo w to wierzyłem, ale jednak. Zostawili mnie pędząc za tobą. Poza tym, kiepsko radziłem sobie sam. Przez cały ten czas żywiłem się głównie surowym mięsem. Ludzie są źli i wolę nie zbliżać się do miast.
Alyss posłała ciężkie spojrzenie Connorowi.
Takie pozostawiła młodemu zdanie o ludziach. Kiepsko.

[Connor]

W tym akurat Connor zgadzał się z Loganem. Nie przepadł za ludźmi, ale nie widział też w tym większego problemu. Nie powiedział jednak tego głośno.

[Alyss]

-Jak widze ułożyłaś sobie życie-prychnął Logan i cofnął się o krok.-A myślałem, że jednak mnie lubisz.
-To nie tak. Miałam siedzieć i płakać? Wolałam przeżyć. Trochę się co prawda pozmieniało. Weź pod uwagę fakt, że sądziła, że nie żyjesz.
-Myślałem podobnie. Ale w przeciwieństwie do ciebie nie znalazłem sobie ciepłego mieszkanka i gromadki rodzeństwa. Nie próbowałem zapełniac na siłę pustego miejsca.
Alyss powoli pokręciła głową.
-To źle.

[Connor]

Odchrząnął.
- Będziecie teraz sobie wyrzucać, co zrobiliście nie tak? I tak nie cofniecie czasu. Co było, to było. Nic się nie odstanie, więc nie widzę sensu tego rozpamiętywać - mruknął. Jego matka często mu to powtarzała. Może mówiąc to, sama wspominała to, co zrobiła najokropniejszego - porzucenie własnej córki. Może próbowała się w ten sposób jakoś usprawiedliwić?... Z kolei Connor zawsze wypowiadając te słowa myślał o Jess. Jednak nauczył się już stosować je w praktyce. Żałuje tego, co zrobił, ale co teraz poradzi? Nie wróci jej życia pustym gadaniem, czy rozmyślaniem.

[Alyss]

Oboje umilkli i spojrzeli na Connora. Logan uniósł brwi, a Alyss zamrugała szybko.
-Zgoda. Connor ma rację. Nie spodziewałbym się tego akurat po nim, ale ma rację-prychnął Logan.

[Connor]

Utkwił w Loganie morderczy wzrok. W tej chwili był pewny, że za którymś razem nie wytrzyma i przyłoży smarkaczowi ponownie w szczękę. Tyle, że mocniej. Ale jeszcze nie teraz.

[Alyss]

Logan odpowiedział Connorowi podobnym spojrzeniem. Nie polubił go. Alyss zauważyła to spojrzenie i dźgnęła go palcem.
-Nie kłóć mi się tu. Nawet na spojrzenia.

[Connor]

Uśmiechnął się ironicznie.

[Alyss]

Prychnęła.
-Masz tu klucze do mojego mieszkania i adres-podała mu kartkę i klucze.-Nie musisz iśc od razu, ale nie wałęsaj się w skórze wilka. To nie jest las, a my nie jesteśmy już dziećmi. Coś popsujesz i po nas.
Logan spoważniał i skinął głową. Naciągnął kaptur na oczy.
-Tak przy okazji, skąd masz ten płaszcz?-Lyss nie przypominała sobie, by miał go przy ich ostatnim spotkaniu.
-Ukradłem. A raczej zabiłem właściciela.-warknął Loga i odszedł.
Alyss pokręciła głową z nagłym znużeniem.
-Źle go wychowałam.

[Connor]

- Nie wszystko zależy od wychowania - bąknął, chcąc trochę pocieszyć siostrę.