Polanka

[Xavier]

Kiwnąłem głową i wstałem. Wyciągnąłem dłoń, by pomóc siostrze.

[Carollyn]

Złapała go za rękę i podniosła się.
- Ty prowadzisz - zaśmiała się.

[Xavier]

-Ja.. umm... Chodź. - powiedziałem, znów cały czerwony i wziąłem ją za rękę. Wyszedłem.

[Carollyn]

Zaśmiała się i wyszła za nim.

z.t.

[Ciri]

Weszła rozglądając się nieufnie dookoła.
Niah, niah Ciri bydzie zadawać pytania. Bawimy się w wywiad.

[Connor]

Wszedł, cicho pogwizdując pod nosem. Zerknął uważnie na towarzyszkę.

_____
xD

[Ciri]

Wybrała drzewko, otoczone przez krzaki z jednym "wejściem". Usiadła pod nim i spojrzała na Connora wzrokiem wskazując mu miejsce obok siebie. Zmieniła się nie tylko zachowaniem, ale też wyglądem. Na policzku pojawiła się nowa blizna, liczne zadrapania. Zbladła też trochę. Włosy wydawały się byc krótsze, podcięte tępym nożem, dość nierówno, co nadawało jej bardziej fantazyjnego wyglądu.

[Connor]

Chwilę ogarniał wzrokiem nową okolicę - nie przypominał sobie, by kiedykolwiek wcześniej tu był - i usiadł po turecku obok dziewczyny.
Przestał gwizdać. Jakoś tak... Odeszła mu na to ochota.

[Ciri]

Ciri zadumała się gapiąc bez celu w dal.
-Miałeś rodzinę?-spytała cicho nawet nie patrząc na Connora. Pytała pod wpływem impulsu.

[Connor]

Zdziwił się, słysząc to pytanie. Przecież wiedziała o jego rodzeństwie. Ba, jego siostrę znała pewnie znacznie lepiej niż on. Nie był więc pewny, co miała na myśli.
- Miałem... - mruknął, wlepiając wzrok w ziemię i urwaną trawkę, którą właśnie zaczął obracać w palcach.

[Ciri]

-Chodziło mi o rodziców-odparła.
Tak by the way, z racji opracowania charakterów und historii moich postaci Connor może zadawac pytania, o powiedzmy Lyss. Tak bardzo Ciri ma chęć opowiadania.

[Connor]

- Pogubiłem się w tych wszystkich kłamstwach - westchnął. Sam już w sumie nie wiedział, komu wierzyć, kto mówił prawdę. Spotykał wielu ludzi. Każdy z nich mówił co innego.
Jednak najbardziej prawdopodobna wydawała mu się wersja, której dowiedział się dzięki Alyss. Czyli, że jego ojciec zginął w wypadku, gdy Connor był jeszcze małym brzdącem. A potem wychowywał go inny mężczyzna, z którym związała się matka. Tyle teoria. Jego sercu i tak bliższy był owy obcy mężczyzna. Bliższy nawet niż matka. Philip Auditore poświęcał mu zawsze wiele czasu, podczas gdy ona nigdy go dla niego nie miała. To on go wychował. Nie ona. Jej ulubieńcem był Ezio. Ale miał tego za złe bratu, raczej matce. Kiedyś próbował ją zrozumieć, lecz dał sobie z tym w końcu spokój.
Podniósł głowę. To wszystko już było przeszłością. Już go nie dotyczyło. Nauczył się traktować własną historię życia, jak jakieś przeczytane opowiadanie. Z resztą, tak mało realne.


_____________
Oook xD

[Ciri]

Umilkła nadal patrząc w dal. Rzuciła mu tylko krótkie spojrzenie.

[Connor]

Przez chwilę również milczał, ale w końcu przerwał tą uciążliwą ciszę.
- A... - zaczął, lekko się zacinając - A Alyss coś ci kiedyś mówiła o rodzinie?

[Ciri]

-Mówiła. Więcej Dannylowi. Mówiła, że gdyby miała szansę chciałaby to wszystko odwrócić. Zawsze marzyła o normalnej rodzinie. O tobie też wspominała. Że chciałaby cię kiedyś poznać. O matce, że nie ma jej niczego za złe.