Polanka

[Connor]

Jakoś ciężko było mu uwierzyć, że Alyss przebaczyła matce. Po tym, co zrobiła? Przecież ją porzuciła! Zostawiła własną córkę na pastwę losu! Tak robi matka?...
Poczuł, że krew zaczyna się w nim gotować, więc przestał się dalej nakręcać.
- Szkoda, że nie mogłem jej wcześniej poznać... - powiedział cicho. Szkoda, że nie miał na to wszystko wpływu.

[Ciri]

-Nie wiem, czy byś chciał. Przed śmiercią Danny'ego była zupełnie inna.-mruknęła gapiąc sie w przestrzeń.

[Connor]

- To znaczy? - koniecznie chciał się dowiedzieć. Chociaż z drugiej strony wolałby ją zapamiętać jako zupełnie nieskazitelną. Przed oczami stanął mu mement jej śmierci...

[Ciri]

-Szczerze, trochę przypominała mi mnie. Strasznie zaborcza była, nasze wojny spojrzeń o Dannyla zawsze go przerażał. On też kiepsko to rozwiązał, bo trenował nas razem. Ciężko jej było dostosować się do surowych zasad. Nie znosiła konkurencji. No i strasznie była okrutna. Lubiła zabijać, krzywdzić. Dlatego ja potem zdecydowałam się na treningi siły z Sam'em.
Palnęła głupstwo, wspominając to imię. Rzuciła niespokojne spojrzenie na Connora, czy skojarzył zależność imion.

[Connor]

Słuchał, uśmiechając się delikatnie. Ha, no cóż... Nikt święty nie jest.
Zerknął na Ciri akurat w momencie, kiedy wymawiała imię "Sam". Może i uznałby to za przypadkową zbieżność. Ale na pewno nie po tym, jak zobaczył jej minę. Zmieszał się.
- Znaczy... - zaczął niepewnie.

[Ciri]

Westchnęła ciężko podciągając kolana w górę i oparła na nich brodę.
-Tak, to ten sam. Wiele mnie z nim łączyło. Czasem miałam wrażenie, że zbyt wiele. Można powiedzieć, mój pierwszy "prawdziwy" partner.

[Connor]

Nie odezwał się. Przygryzł dolną wargę, odwracając wzrok gdzieś w bok.
Zdecydowanie nie czuł się najlepiej w tej sytuacji. Co prawda, od śmierci Sama minęło już trochę czasu. Ale właśnie się dowiedział, że zabił chłopaka Ciri. Po prostu cudownie.

[Ciri]

-Nie zapominaj, że to ja pozwoliłam ci go zabić. Pomyśl, co by się stało, gdybym walczyła po jego stronie. Przykro mi to mówić, ale nie mielibyście z Loganem szans. Poza tym... Nie widziałam się z Samem zbyt wiele czasu, by więź, która zbudowaliśmy mogła wrócić-powiedziała cicho zerkając na niego.

[Connor]

Opanował swoją męską dumę, która się w nim odezwała, kiedy dziewczyna wypowiadała pierwsze zdanie.
- Rozumiem... - wymruczał niezbyt głośno, dalej jednak unikając wzroku Ciri.

[Ciri]

Prychneła, odwracając głowę.
-Wy, faceci zawsze tacy sami. Nic nie rozumiecie-warknęła.
Zirytowana Ciri tak bardzo... xD

[Connor]

// Hah xD

Znowu przygryzł wargę, odwracając w końcu głowę w stronę Ciri. Tym razem poczuł w ustach słodkawy smak krwi, ale zignorował to. Bo i nie to było teraz najważniejsze.
No w sumie miała trochę racji. Dalej zachowywał się jak szczeniak, który myśli jedynie o sobie. Zrobiło mu się głupio.
- Przepraszam... - wypowiedzenie tego słowa trochę go kosztowało, ale jakoś udało mu się schować dumę do kieszeni.

[Ciri]

Można powiedzieć, że w nagrodę obdarzyła go ciepłym uśmiechem.
-Byłeś kiedyś zazdrosny... O rodzeństwo?-spytała cicho delikatnie bawiąc się źdźbłami trawy u jej stóp.

[Connor]

Zastanowił się chwilę, biorąc przy tym głębszy wdech.
- No, czasem mi się zdarzało - odparł. Po chwili dodał - A czemu pytasz?

[Ciri]

-Nieistotne.-odparła powracając do obserwacji krajobrazu z tą samą nieodgadnioną miną.

[Connor]

- Nie chcesz mówić, to nie - westchnął i wzruszył lekko ramionami, poddając się i nie wypytując dalej.
I po dłuższej chwili zaczął cicho nucić pod nosem.
I never thought I’d feel this
Guilty and I’m broken down inside
Livin’ with myself
Nothing but lies...
World so cold. Nauczył się tej piosenki od Ezia. Jego brat często ją śpiewał. Była jego ulubioną.