Polanka

[Ezio]

Niewielka polana, pośrodku lasu. Dociera tu dużo słońca, ptaki śpiewają, zwierzęta beztrosko wędrują...

[Carollyn]

Weszła, dość spokojnie. Naciągnęła kaptur bardziej na oczy. Rozejrzała się i usiadła pod jakimś drzewkiem.

[Xavier]

Wszedłem, trochę się trzęsąc. Dawno nie widziałem ludzi... Co mi odbiło? Mogę przecież do końca życia mieszkać w lesie... Zobaczyłem jakąś dziewczynę. Lekko się speszyłem, więc naciągnąłem kaptur bardziej na twarz.

[Carollyn]

Rozejrzała się. Zobaczyła jakiegoś skradającego się chłopaka. Zignorowała to, lekko odsłoniła twarz.

[Xavier]

Przeszył mnie dreszcz. Zmieniłem kierunek o 180 stopni, trzęsąc się. Nie, nie podejdę!

[Carollyn]

- Nie musisz się tak skradać - mruknęła, patrząc kątem oka na chłopaka.

[Xavier]

Dreszcze zapanowały mną tak, że stanąłem jak wryty. Odwróciłem się do niej i popatrzyłem na nią.
-J.j..j..ja? - wskazałem na siebie, dość sztywno.
-S.s.s.ss.skradać? N..n..no c..co t.ty! - machnąłem ręką i podszedłem do niej.

[Carollyn]

- I się jąkasz. Nie lubię jąkania - mruknęła, nadal patrząc w dal.

[Xavier]

-W..wybacz. - mruknąłem wyraźnie speszony.

[Carollyn]

- Nie gryzę. Nie musisz się bać - mruknęła, podciągając kaptur.

[Xavier]

Mruknąłem i, nie wiedząc, co robić, podszedłem i usiadłem obok niej. Patrzyłem w drugą stronę.

[Carollyn]

- Carollyn - mruknęła, patrząc się przed siebie.

[Xavier]

Spojrzałem na nią...
-Ładnie... moja siostra miała tak na imię. - uśmiechnąłem się do niej, o dziwo pamiętając uroczą buzię tamtego maluszka.
-Ja jestem Xavier, ale mów mi Xavery.

[Carollyn]

- Ładne imię - mruknęła, wzdychając.

[Xavier]

Praktycznie nie przestawałem się czerwienić. Odwróciłem wzrok, nie wiedząc, co powiedzieć.