Lasek

[Ryan]

Lloyd pokiwał powoli głową. Ale musiał mieć jakieś dowody. Co jak co, ale jednak na słowo lepiej nie ufać bezgranicznie. A najlepszym dowodem byłoby ustalenie paru informacji na temat owego asasyna, który zaopiekował się nią.
- Gdzie go spotkałaś? Możesz go opisać, powiedzieć o nim coś więcej? - dopytywał.
Ryan zerknął ponownie na nauczyciela. Serio nie zauważył tego błysku w jej oczach, czy tylko udawał?

[Irina]

Uśmiechnęła się uroczo, wykorzystując kolejnego asa skrytego w rękawie. Ćwiczyła te usmiechy przez długi, długi czas.
-Sądzisz, że jeśli człowiek budzi się w jakiejs cholernej dziurze, z obcym "kimś" stojącym obok i nie pamiętając niczego z tego co przeżył, to pierwsze o czym myśli to pogoda i wygląd owego wybawcy? Nosił kaptur, taki dziwnie wycięty. Zasłaniał twarz. Średnio pamiętam co jeszcze, pierwsze kilka tygodni były niejasne.

[Ryan]

Dunne zawahał się. Właściwie, nie bardzo wiedział co o tym myśleć. Owszem, taki stary, a nabrał się na jej uśmiech jak dziecko. Ba, przebywające obok dziecko nie dało się oszukać. Ale nie mógł uwierzyć w to, że Irina nie mogła nic powiedzieć na temat tamtego gościa. Nie wie, kto i dlaczego usiłuje ją zabić... Z drugiej jednak strony - znowu obrzucił ją uważnym spojrzeniem - no przecież nie dałaby się tak poharatać tylko po to, by nabrać paru kolesi. Bez przesady, to byłoby nielogiczne.

[Irina]

Milczała. Na usta cisnęło jej się pytanie "co ja mam robić?". Odpowiedź dostała po chwili.
Graj. Zrób wszystko by ci uwierzyli.
Drgnęła niespokojnie.
Ma grać? Dobrze, da im takie przedstawienie, jakiego nie widzieli od czasu... Hmm... Od jej ostatniego wypadu.
Wyprostowała się nagle, próbując przywołać na twarz całą dumę jaka jej pozostała.
-Widzę, że mi nie wierzycie. Rozumiem. Na waszym miejscu, po prostu bym siebie zabiła. Ale związała i torturowała do czasu, aż powiedziałabym z rozkazu jakiego wywiadu działam. Dam sobie radę- nawet nie mrugnęła, zdradzając właściwie cały cel misji.
Oszalałaś?!
Nie, nie oszalała. Grała. A miało być jeszcze lepiej. Przemieniła się i nieco kulejąc na poparzoną przednią łapę, ruszyła w las.

[Ryan]

Ściągnął lekko brwi, spoglądając na swojego podopiecznego, niezdecydowanym wzrokiem. Szybko się jednak namyślił. Machnął na młodego wilka ręką, każąc mu czekać na miejscu, a sam ruszył śpiesznym krokiem za Iriną.
- Czekaj!
Tyle, że Ryan nie miał zamiaru być posłuszym pieskiem i zignorował polecenie Lloyda. Potruchtał za nim, uważając na złamaną łapę.

[Irina]

Wiedziała. Była pewna, że on za nią pójdzie. Przemieniła się.
-Słucham? - odwróciła się w stronę asasyna.

[Ryan]

Lloyd westchnął cicho, widząc podążającego za sobą Ryana. Uparty szczeniak. A jednak tak go lubił...
Przystanął w pewnej, aczkolwiek niezbyt wielkiej odległości od tajemniczej kobiety.
- Może jednak mogę ci jakoś pomóc? - palnął, mając na myśli jej rany.
Co on, u licha, wyprawia?...
Ryan nadal nie zmieniał postaci, ale i bez tego łatwo było poznać, że nie jest zadowolony z sytuacji.


___________________
Te, zastanawiam się... Będę miała okazję pozbyć się Lloyda? xD
Byleby drama była xD

[Irina]

Milczała przez chwilę.
-Kompletnie się nie znam na medycynie, więc nie wiem, czego potrzebuję.
Fakt, nie znała się. Nikt jej tego nie nauczył, a chyba mógłby to być ważny element szkolenia.

A nie wiem. Tak szczerze, to chyba będzie okazja, bo kiedy aśki( ^^) się zorientują po pewnym czasie, to wkroczą żołnierze, których zadaniem będzie zabić Irinę. Znaczy się, oni dostali rozkaz bezwzględnego zabicia, dla niej to jest ostrzeżenie, że ma wracać. Irina im zwieje, ale będzie ranna dowlecze się do domu, gdzie będzie jej można powiedzieć rywal, którego przysłano, by zrobił jej pranie mózgu, związał  i odwiózł do Rosji. Tyle, że on niezbyt ją lubi. I pranie mózgu z nim, może być bardzo bolesne. Am, no i zapomniałabym, on zrobi krzywdę Iskrze, czyli bratanicy Iriny, która przyprowadzi ją ranną do domu.
Bo dziewczyna zwiała z kolejnego domu dziecka w Rosji i przyjechała szukać Iriny. A Irina wpadnie na pomysł, że Iskra może zaprzyjaźnić się z Ryan'em, co znacznie ułatwiłoby jej misję.

[Ryan]

Debil. Przecież on sam też się nie znał. Tyle o ile. Zerknął znowu na Ryana. Miał zamiar zadzwonić po swojego znajomego lekarza, również asasyna, by ten jakoś poskładał mu złamaną kość. Może przy okazji obejrzałby także Irinę? Nic złego nie może się przecież stać. A Zakon stworzony został w końcu, by pomóc ludzkości, czyż nie? W takim razie drobny dobry uczynek nie byłby wcale nie po drodze. W ten sposób próbował zagłuszyć głos rozsądku, który coraz głośniej domagał się, by Lloyd zostawił w diabły facetkę i dał sobie z nią spokój.
- Mój znajomy jest medykiem - bąknął.
Ryan wydał z siebie ciche, ostrzegawcze warknięcie. Wlepił niemal mordercze spojrzenie w Irinę. Jakim cudem udało jej się tak okręcić go sobie wokół palca, w tak krótkim czasie?


___________________
Dobre by było, gdyby potem, po śmierci Lloyda, znalazł się dla młodego "nowy nauczyciel". Wisz, co by go "reedukował", naczy miał za zadanie przeciągnąć na stronę wywiadu. Oczywiście dbając o to, by w międzyczasie nie uciekł (co i tak oczywiście by zrobił xD). Przykładowo Irina.

[Irina]

W podziękowaniu posłała asasynowi uśmiech.
-Dzięki - powiedziała cicho - Ale twój uczeń chyba niezbyt mnie lubi. Nie chcę się, no wiesz, narzucać.

Ou, Irina w roli nauczycielki. To byłoby zleceniem zabójstwa na Ryan'a.
xD

[Ryan]

// Ajj... Czemu utrudniasz zadanie? "Uczeń"?
xD
Byłyby ciekawie xD Im więcej kuku, tym lepiej xD
W końcu i tak wykorzystałby sposobność, żeby uciec. A potem nwm.

[Irina]

//Ona by mu psychikę rozwaliła. Przeciez, gdy ona trenowała to rozwaliła sobie pół brzucha, by jej nauczyciel - kochanek był z niej dumny.

[Ryan]

// A co za różnica, czy to będzie kuku fizyczne, czy psychiczne? xD
Powiedz lepiej, że Ci to do wizji ni pasi.

Nah, Lloyd ma nie zauważyć, że Irina użyła słowa "uczeń"? I tak wyszedł już na kretyna xD

[Irina]

//Może zauważyć, relacja nauczyciel - uczeń jest wyczuwana przez Irinę. Ona to po prostu wyjaśni, czarując Lloyda spojrzeniem.
xD
Mi to nawet pasi, jeszcze Iskierka sie z nim zaprzyjaźni i będzie ogey.

[Ryan]

// Dobra, jakoś się go zmusi, żeby to kupił xD
Spoko, ale trochę to może potrwać xD

- To nic - mruknął, uciszając szczeniaka spojrzeniem i tonem głosu. Nagle jakby doznał olśnienia. Zmarszył brwi, nieznacznie poprawiając (niby odruchowo obciągając) kurtkę, żeby w razie czego mieć łatwiejszy dostęp do ukrytych pod nią noży.
- Skąd wiesz, że on jest moim uczniem?