Mieszkanie Iriny i Iskry

[Fox]

Niewielkie, w sam raz dla dwójki dziewczyn. Ale bez kwiatowych tapet. No i staraj się nie usiąść na broni.

[Irina]

Iskra:

Iskra westchnęła ciężko, rozglądając się po swojej kryjówce. Zdążyła zebrać zestaw filmów na swoim laptopie, przygotowała napoje i ciepły koc, po czym zasiadła na kanapie. Tyle, że zachciało jej się zapalić, a Irina kategorycznie zabroniła palenia w mieszkaniu.
Dziewczyna wyplątała się ze swojej kryjówki, zgarnęła bluzę, fajki i telefon po czym wyszła z mieszkania, zbiegła po schodach na dół. Pchnęła kolejne drzwi i wyszła na dwór, zerknęła przy tym w ciemne niebo. Przeszła kilka kroków, by zapalić papierosa, po czym postanowiła urządzić sobie spacer. Wydmuchując dym, wolnym krokiem, z kapturem na głowie ruszyła przed siebie.
Nie spodziewała się spotkać nikogo, było późno, a pogoda nie sprzyjała randkom czy spotkaniom.

[Ryan]

Po opuszczeniu mieszkania Lloyda zrozumiał, że właściwie nie ma dokąd pójść. Trudno. Zaczął się szwendać po mieście uważając, że w tej zakichanej dzielnicy nikt nie zgarnuje małolatów za to, że włóczą się po nocy.
Świeże, chłodne powietrze i poczucie wolności nieco go uspokoiły, a nawet sprawiły, że w jego głowie pojawił się cichutki głosik szepcący, że może niepotrzebnie zaatakował opiekuna. Nie, zasłużył sobie za t a k i e bratanie się z wrogiem.
Westchnął. Najchętniej uciekłby od tej pierniczonej cywilizacji do lasu, ale nie wiedział, w którym kierunku ten się znajduje. Z braku lepszego rozwiązania, na wpół świadomie, skierował swoje kroki w stronę okolicy, gdzie mieszkała Iskra. Kiedyś chyba wspominała gdzie mieszka, ale nie podała konkretnego adresu. Łaził więc między blokami dopóki nie odeszła go na to ochota. Przykucnął w miejscu, gdzie światło latarni ulicznej nie sięgało, opierając się o ścianę jakiegoś budynku i przymknął oczy.

[Irina]

Przyspieszyła nieco kroku, bo wiatr zawiał, przenikając w gruncie rzeczy cienką bluzę i wywołując u ciepłolubnej Iskry gęsią skórkę. Cofnęła się, nieco wystraszona, widząc człowieka przy budynku. Drugim zaskoczeniem okazał się fakt, że w owym ludziu rozpoznała Ryana. Podeszła bliżej, marszcząc brwi. Jasne włosy niemal świeciły w ciemności.
- Chcesz przyprawić kogoś o zawał? - spytała warkliwie - Co ty tu robisz?
Korzystając z okazji wyrzuciła niedopałek, zerkając nieco nieufnie na Ryana.

[Ryan]

Wzruszył ramionami, wstając.
- Wyszedłem na spacer - mruknął, mając nadzieję, że w ciemności wyraz oczu nie zdradzi jego kłamstwa. Poddenerwowany ton głosu był, niestety, trudniejszy do zamaskowania.
- Palisz? - zapytał ze zdziwieniem. Nigdy nie rozumiał palaczy. Krztuszą się od drażniącego dymu i trują dla przyjemności?
Poza tym, zmiana tematu byłaby mu na rękę. Nawet jeśli chciałby się komuś zwierzyć, to było parę powodów dlaczego nie wybrałby Iskry na spowiednika. Głównie dlatego, że ona nie była asasynką. A czuł, że Irina przystawiała się do Lloyda właśnie dlatego, że był członkiem Bractwa. I to przecież nie pierwszym lepszym nowicjuszem.
Ona musi być templariuszką!

[Irina]

- Popełniam powolne samobójstwo - prychnęła.
- Będziesz tu tak siedzieć? - spytała podchodząc bliżej.
Wiedziała, że kłamie, ale nie pytała.

[Ryan]

- Cóż, twoja sprawa - westchnął.
Ponownie wzruszył ramionami.
- Nie mam nic lepszego do roboty.

[Irina]

- Jak chcesz. Tylko mógłbyś nie kłamać, to że jestem blondynką nie znaczy, że łatwo mnie oszukać - uśmiechnęła się, by pokazać że się nie gniewa.

[Ryan]

- Nie kłamię i nie mam nic do tego, że jesteś blondynką. Ładnie ci w blondzie - zmarszył brwi. Nie zrozumiał, o co jej chodzi.
- Nie mam co robić... - mruknął pod nosem i zaraz dodał - Posprzeczałem się z Lloydem.

[Irina]

Iskra:
- Czyli nie masz co ze sobą zrobić - mruknęła.
- Ale zwiać z domu jeszcze mi się nie zdarzyło.
Zerknęła na niego z uśmiechem.
- Możemy iść do mnie, jestem sama i obiecuję być grzeczna.

[Jon]

- Okay - wyszczerzył się, chociaż i tak pewnie było to mało widoczne. Perspektywa spędzenia odrobiny czasu z jedyną znajomą w jego wieku poprawiła mu trochę humor.

[Irina]

- Więc chodź - mruknęła i ruszyła w kierunku bloku, nie oglądając się na Ryana.
Po dotarciu do mieszkania, Iskra cicho, czujnie nasłuchując otworzyła drzwi kluczem.
Zamknęła je za Ryanem i szybko ściągnęła przetarte i nieco brudnawe trampki i ciemną bluzę.
- Chcesz coś do picia? - zapytała kierując się w stronę kuchni.

[Connor]

Ryan:

Rozejrzał się uważnie po pokoju, oswajając się z nową przestrzenią.
Odwrócił się w kierunku Iskry.
- Yy... A co masz?

[Ciri]

Iskra:
- Wszystko, ale nie możemy ruszać herbaty. A, przepraszam czaju - przewróciła oczami.
- Chcesz kakao?

[Jon]

Ryan:

- Czego? - ściągnął brwi.
- Może być - zgodził się.