Mieszkanie Alyss/Ciri

[Ciri]

Obudziła się w momencie, w którym on wszedł do pokoju. Zamrugała i spojrzała na Connora z delikatnym uśmiechem.
-Cześć-powiedziała cicho.

[Connor]

- Cześć - również się uśmiechnął i podszedł do niej, z pocałunkiem, "na dzień doby".

[Ciri]

-Jeśli tak ma być codziennie, to możesz zostać tutaj na zawsze-uśmiechnęła się z zadowoleniem. Poczuła się w pewien sposób bezpieczniejsza. Choć wyznać to wszystko nie było łatwo, to teraz miała jakąś prawdę, w którą mogła wierzyć.

[Connor]

Nic na to nie odpowiedział, po jego oczach i tak było widać wszystkie emocje. Delikatnym ruchem odgarnął włosy z twarzy Ciri. Dawno marzył o tej chwili. Wydawało mu się kiedyś, że nigdy nie nadejdzie. A teraz to rzeczywistość.
Uśmiech zniknął z jego twarzy, kiedy uzmysławił sobie jedną rzecz. Westchnął cicho.
- Muszę wyjść... - mruknął, przenosząc wzrok na okno. Mimo wypowiedzianych słów, nie wyglądał, jakby miał zamiar rzeczywiście się gdzieś zbierać. Zdawanie raportu Mistrzowi było w tej chwili ostatnią rzeczą, jaką miałby ochotę robić.

[Ciri]

-Na pewno nie w tym stanie-prychnęła wstając.-Napiszę ci zwolnienie lekarskie, chcesz?
Przytuliła się do niego z zadowoleniem. Chciała, żeby został. Ale on miał obowiązki, tak samo jak ona miała swoje tajemnice.
Wielką ulgę przyniósł jej fakt, że Connora nie zainteresowały w jakikolwiek sposób papiery leżące na stole. Miała tam notatki o tej sprawie z wilkokrwistością, co on mógł zobaczyć, bo większość z tego to była dokumentacja medyczna i chemiczne wzory. Ale drugą sprawą były posunięcia, plany, lista członków asasynów i templariuszy. Ciri wolała mieć haka na wszystkich.
-Nie idź-podniosła na niego proszący wzrok, nie zmieniając pozycji.

[Connor]

- U nas nie ma zwolnień - znów się uśmiechnął - O ile jestem w stanie stać na nogach, to nic mi nie jest.
Cmoknął ją jeszcze w policzek i spojrzał w jej oczy.
- Dziękuję ci za wszystko, ale teraz naprawdę muszę iść. Później się jeszcze zobaczymy - powiedział, uwalnając się delikatnie z jej uścisku. Poprawił jako tako bluzę, żeby na ulicy nikt niczego się nie domyślił i ruszył ku drzwiom.

[Ciri]

-Tak, tak nic ci nie jest. A później będziesz płakał, że się żebra krzywo zrosły.-mruknęła.
Poszła za nim, żeby zamknąć drzwi.
-Uważaj na siebie, bo z tobą, to nigdy nic nie wiadomo-powiedziała z delikatnym uśmiechem.

[Connor]

- Obiecuję - odparł z identycznym uśmieszkiem i tyle go widziała.

[Ciri]

Prychnęła i zamkneła drzwi. Tak to jest z facetami. Poszła posprzątać te papiery, ukryć je. Zmarszczyła brwi układając w równy stosik te o templariuszach, w drugi te o asasynach. Chemiczne i medyczne twierdzenia już zniknęły w szafce.

[Connor]

Był już w domu Toma. Podstępem próbował się czegoś dowiedzieć, ale jego rodzina też niewiele wiedziała. Podejrzewali, że jego zniknięcie wiąże się "z tą sektą, do której podobno ostatnio dołączył". Jego matka ściskała różaniec w ręce i ledwo powstrzymywała się od płaczu. Tom był jej jedynym dzieckiem i przerażał ją fakt, że nic o nim nie wiedziała.
Dość późno Connor uświadomił sobie, że nie ma przy sobie telefonu. Stwierdził, że pewnie zostawił go u Ciri, a skoro był już i tak blisko jej mieszkania, więc nie zaszkodziło mu sprawdzić. Zwłaszcza, że komórka byłaby teraz dość przydana. Jak postanowił, tak zrobił i chwilę później pukał już do drzwi.

[Ciri]

Podeszła do drzwi i otworzyła je.
-Cześć.-usmiechneła się ciepło.
Papiery złożyła na stole,aczkolwiek już trochę pomieszane.

[Connor]

Wśliznął się do środka.
- Cześć, kochanie... - przygryzł wargę, z trochę zakłpotaną miną - Nie widziałaś może mojej komórki?

[Ciri]

Pokręciła głową.
-Poszukaj.-odparła.
Poszła z powrotem do stołu i zajęła się porządkowaniem papierów.

[Connor]

Przeszukał najpierw cały przedpokój, później sypialnię i nic. Zaklął pod nosem, żeby nieco wyładować swoją frustrację.

[Ciri]

Wyjrzała z pokoju spoglądając na Connora z uniesionymi brwiami.
-Nie masz może jakiś nowych informacji o templariuszach?-spytała.
A nuż widelec się czegoś dowie.